LHV-voorzitter: Beter ten halve gekeerd

Vrijwel exact negen maanden geleden gaf ik in een column in een ander blad uiting van mijn vreugde over de benoeming van André Rouvoet tot minister voor Jeugd en Gezin. Ik had toen net mijn werkzaamheden als regeringscommissaris voor het jeugd- en jongerenbeleid afgerond en zag in deze benoeming een terechte erkenning van de belangrijke positie van kinderen in onze samenleving. ‘Fantastisch dat het gelukt is een minister eindverantwoordelijk te maken voor de jeugd’, waren mijn openingswoorden en naadloos ging ik vervolgens over in een pleidooi om het ministerie van VWS om te dopen tot ministerie voor Gezondheid en Jeugd.

Tot mijn spijt moet ik echter concluderen dat die negen maanden op één van de speerpunten van het beleid van minister Rouvoet niet hebben geleid tot de geboorte van een wolk van een baby. Integendeel, begin november heeft de minister de Tweede Kamer per brief laten weten dat de ontwikkeling van het elektronisch kinddossier (EKD) volledig terug is bij af. Natuurlijk, hij spreekt in de brief enthousiast over een snelle digitalisering van de lokale systemen van de jeugdgezondheidszorg die voor de landelijke uitwisseling van gegevens op termijn moeten voldoen aan landelijke standaarden. In de eerste helft van 2008 besluit Rouvoet hoe de landelijke koppeling van de lokale gegevens vorm zal krijgen.

Ook laat hij dan een haalbaarheidsonderzoek doen naar de uitwisseling van gegevens tussen de JGZ en andere organisaties die zich met jeugd bezighouden. Per 1 januari 2008 had het EKD er moeten zijn en zou elk nieuwgeboren kind hierin worden opgenomen!

In plaats van een landelijk werkend EKD stelt de minister dat ‘voor uitwisseling van gegevens uit de JGZ met de medische sector, zoals huisartsen, zal zoals eerder aangegeven op langere termijn koppeling aan het EPD plaatsvinden’. Daarvoor wordt eerst nog een haalbaarheidsstudie gedaan.

Het EPD is daarmee van basis tot sluitpost van het EKD gedegradeerd. En dat, zo wordt ons voorgehouden, omdat de rechter in september oordeelde dat de aanbestedingsprocedure voor het EKD opnieuw moest. Natuurlijk is het een tegenvaller dat deze fouten voor vertraging zorgen. Maar het is toch te gek voor woorden dat dan maar direct alle uitgangspunten overboord worden gezet?

De Stichting EKD heeft bij herhaling aangegeven dat het EKD een onderdeel moet worden van het EPD. Het kan niet zo zijn dat naast elkaar twee medische dossiers ontstaan, die niet met elkaar communiceren. Het resultaat is dat straks een moeder eerst met haar kind naar het Centrum voor Jeugd en Gezin gaat om daar bij de arts van het consultatiebureau het kind te laten wegen en meten en de gezondheidsontwik­keling te bewaken. Vervolgens meldt die moeder zich al spoedig bij de huisarts bij de eerste pijntjes, krampjes en koortsaanvallen en daar blijkt de basisinformatie van de CB-arts niet bekend te zijn.

Elke huisarts houdt al sinds de jaren tachtig van ieder kind dat wordt geboren een medisch dossier bij. Waarom wordt niet bestudeerd of dat landelijk dekkende systeem - dat dus al bestaat - kan worden ingezet als basis voor het medisch dossier van andere medische professionals? Of waarom wordt niet gekeken naar de wijze waarop nu al professionele samenvattingen van medisch specialisten, laboratoria en ziekenhuizen door de huisarts in het HIS (huisartsinformatiesysteem) worden opgenomen?

Minister Klink werkt samen met huisartsen, apothekers, ziekenhuizen en medisch specialisten aan een EPD, waardoor medicatiegegevens toegankelijk worden voor alle medische betrokkenen en waardoor bij waarnemers direct inzichtelijk is welk medisch verleden iemand heeft. We zijn op de goede weg. Mag ik minister Rouvoet van harte uitnodigen aan te sluiten bij dit uitstekende initiatief van zijn collega van VWS. Laten we de patiënt centraal zetten in beleid en uitvoering en samen bouwen aan één elektronisch patiëntendossier voor elke burger.

Steven van Eijck, voorzitter LHV