Kabinetscrisis waard (3)
Plaats een reactieDe regering heeft besloten een commissie in te stellen die aanvragen voor pre-implantatie genetische diagnostiek (PGD) gaat beoordelen. Dit doet denken aan de jaren zestig. In het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam bestond toen een commissie die abortusverzoeken beoordeelde. Maar aangezien de verzoeken zo invoelbaar en plausibel waren, vroeg de commissie zich al snel af waarmee zij bezig was en werd zij opgeheven.
In de Wet op de zwangerschapsafbreking is het begrip noodsituatie ingevoerd. Of de zwangere vrouw zich in een noodsituatie bevindt, beoordelen de vrouw zelf en haar behandelaar. Dit werkt goed in de praktijk. Waarom wordt dit principe niet toegepast bij PGD?
Een moeilijke beslissing blijft moeilijk en dit verbetert niet door dezelfde beslissing twee keer in een verschillende context te nemen. De vele machtigingsprocedures die zijn ingevoerd en weer zijn verlaten, illustreren dit. De extra procedures werken vertragend, frustreren de betrokkenen en verhogen de kosten, zonder dat de kwaliteit van de besluitvorming wezenlijk verbetert.
Diegenen die menen dat PGD een hellend vlak is dat zal leiden tot eugenetische praktijken, zouden er goed aan doen zich te verdiepen in wat een PGD-procedure voor het echtpaar en vooral voor de vrouw aan fysieke en mentale belasting betekent. Dan zullen zij zich snel realiseren dat de Brave new world (van de Britse schrijver Aldous Huxley) beslist nog niet is aangebroken.
PGD is een ingewikkelde medische behandeling die gerust aan het ter zake kundige behandelteam en de ouders kan worden overgelaten. De hele discussie roept de vraag op waarom mensen toch zo graag beslissingen voor anderen willen nemen.
Leiden, juli 2008
Prof. dr. M.H. Breuning, afdeling Klinische Genetica, Centrum voor Humane & Klinische Genetica, LUMC.
- Er zijn nog geen reacties
