Inschrijving geopend

In de ogen van bestuurders en beleidsmakers is de huisartsgeneeskunde een quantité négligeable. Dat in de ogen van patiënten daarentegen de huisarts een factor van groot belang is, moge blijken uit het volgende.

In onze duopraktijk nemen wij tweemaal per jaar vijftig nieuwe patiënten aan, bedoeld om het natuurlijke verloop te compenseren. De aanneemprocedure is als volgt. De assistente legt in de agenda een inschrijfdatum vast. Degenen die zich in de maanden daaraan voorafgaand aanmelden, krijgen te horen op welke datum in totaal vijftig mensen worden aangenomen en dat het ’wie het eerst komt het eerst maalt’-principe geldt.

Op 4 september om acht uur was het weer zover. En wat was het geval? Om negen uur sloot de inschrijving weer, omdat in één uur tijd de teller al op vijftig stond. U begrijpt dat het verder die hele dag en ook in de dagen daarna nog onrustig was met het opvangen van teleurgestelde mensen.

Onder de gelukkigen was een jonge vrouw die een gat in de lucht was gesprongen dat ze was aangenomen. Ze was die ochtend, zo vertelde ze de assistente, al om vijf uur opgestaan en stond voor zevenen al voor de praktijk om er zeker van te zijn dat ze tot de ingeschrevenen zou behoren.

Waarom willen mensen eigenlijk zo graag een huisarts hebben?

Ik zou zeggen: talloos zijn de redenen en groot is de behoefte van de bevolking aan een sterke huisartsgeneeskunde. Vreemd eigenlijk dat bestuurders en beleidsmakers daarvan niet op de hoogte zijn.