Hete zomer

Veel specialisten in het ziekenhuis zuchten deze zomer onder de extra administratie die het registreren van de DBC’s meebrengt. Diverse wetenschappelijke verenigingen hebben in hun drang naar verfijning niet direct de meest praktische (dus korte) typeringslijst uitgebracht. Het recente CTG-advies over het uurtarief heeft de stemming er beslist niet beter op gemaakt. 83,05 euro per uur voor een medisch specialist die zijn eigen aansprakelijkheidsrisico draagt, zijn arbeidsongeschiktheidsverzekering moet betalen en zijn eigen pensioen moet opbouwen. En dat na een opleiding van twaalf jaar of meer. In de sociale advocatuur zijn de tarieven hoger. Het CTG gaat uit van een werkweek van 48 uur, waarvan 43 uur declarabel. 1849 declarabele uren per jaar om de normomzet binnen te halen. Het is van de gekke.

Je hoort het velen zeggen: waar doen we het voor. Als de outputfinanciering in de zorg zo moet, dan lever ik liever zorg vanuit het buitenland. De inzet van het kabinet ten aanzien van de zorguitgaven is bovendien zo ongeveer die van wijlen Fortuyn: geen cent erbij dus. Heel benieuwd hoe Balkenende cum suis de wachtlijsten gaan oplossen. De ‘move’ van Bomhoff, die nadat hij met Nyfer de zorgkloof heeft geïnventariseerd zich nu achter dit regeerakkoord wist te scharen, getuigt echter van een bijzondere geestelijke lenigheid. Dus wie weet ...

En ondertussen gaat de patiëntenzorg gewoon door. Met de helft van de specialisten en de helft van de ‘electieve’ patiënten op vakantie, wordt in het ziekenhuis door weinig dokters relatief veel spoedeisende hulp verricht bij ernstig zieke mensen. De lijnen zijn daardoor weer ouderwets kort, en dat is heel plezierig werken. Zou het toch efficiënter kunnen in de sector?