Het hoe en wat van de mobiele intensivecare-unit
Hoe functioneren de micu’s in Nederland?
Plaats een reactie
Soms heeft een intensivecarepatiënt baat bij een behandeling op een andere intensive care. Hij wordt dan vervoerd in een mobiele intensivecare-unit (micu). Hoe gaat dat in zijn werk? Vijf vragen over het functioneren van de micu.
Dit artikel is onderdeel van het MC Themanummer Intensive Care.
Daarin komen onder meer nog de volgende onderwerpen aan bod:
- De stille strijd na de intensive care
- Intensive care en data: een perfecte combinatie
- Geef verpleegkundigen dezelfde kansen als artsen’
- Op weg naar passende zorg
Waarom een micu?
Vervoer naar een andere intensive care kan bijvoorbeeld nodig zijn omdat er andere expertise nodig is, omdat er geen plek is op de ic waar de patiënt werd opgenomen, of omdat een patiënt ver van huis is. Dit gebeurt al tientallen jaren. Aanvankelijk met name om gebruik te kunnen maken van behandelmogelijkheden of bepaalde diagnostiek die niet beschikbaar is in het huidige ziekenhuis, maar wel in een ander ziekenhuis. Tegenwoordig vindt ook veel interklinisch transport plaats vanwege plaatsgebrek op de ic in het ziekenhuis waar de patiënt zich bevindt. Om dan toch ic-zorg te kunnen krijgen kan een patiënt worden overgeplaatst.
Om deze kritisch zieke patiënten veilig van het ene naar het andere ziekenhuis te kunnen vervoeren is het belangrijk dat de intensivecarebehandeling tijdens het transport gecontinueerd kan worden.
Hoe gaat het in zijn werk?
Tot 2006 was een en ander nog niet goed geregeld in Nederland. In 2006 heeft de overheid daarom besloten dat er een landelijk dekkend netwerk van zeven micu’s moest worden opgericht. Deze micu-centra zijn nog steeds volop actief en gevestigd in Amsterdam, Groningen, Maastricht, Nijmegen, Rotterdam, Utrecht en Zwolle. Elk micu-centrum beschikt over een speciaal voor transport van ic-patiënten toegeruste trolley (brancard) met daarop alle apparatuur en ondersteuning die nodig is om de ic-zorg te continueren tijdens het vervoer. De transporten worden begeleid door een intensivist en een ic-verpleegkundige.
Gezamenlijk voeren deze zeven centra alle micu-transporten binnen Nederland uit. Elk micu-centrum bestrijkt een eigen regio, maar er is geregeld overleg met elkaar en waar nodig wordt er laagdrempelig bijstand aan elkaar verleend. Tijdens de covid-19-pandemie bleek duidelijk dat die goede samenwerking van grote waarde is. Niet alleen moesten er heel veel covid-19-patiënten door heel Nederland verplaatst worden, ook de transporten van niet-covidpatiënten gingen door. Dat is gelukt omdat de micu-centra letterlijk dag en nacht alles op alles hebben gezet zodat er meerdere micu’s per micu-centrum konden worden ingezet en er veel onderlinge bijstand werd verleend tussen de verschillende micu-centra.
Is de micu geschikt voor elk spoedtransport?
Nee, de micu is niet geschikt voor spoedtransport van patiënten met een aandoening die acuut ingrijpen behoeft in een ander centrum zoals een acuut aneurysma van de aorta abdominale of een patiënt met een inklemmingsbeeld op basis van een hersenbloeding. Deze patiënten hebben zo snel mogelijk een interventie nodig en kunnen daarom niet wachten op een micu. Het advies is dan ook om deze patiëntencategorie per ambulance zo snel mogelijk in te sturen naar het ziekenhuis waar de interventie kan worden uitgevoerd. Het kan dan nuttig zijn naast een medisch specialist te zorgen voor eigen monitoring van de vitale parameters en beademing middels een draagbaar beademingsapparaat.
Het huidige aantal van zeven micu-centra biedt een goed en landelijk dekkend netwerk
Het kan ook voorkomen dat een ic-patiënt nog maar heel weinig ondersteuning van bijvoorbeeld bloeddruk of ademhaling nodig heeft. Dan kan zo'n patiënt ook in een gewone ambulance vervoerd worden onder begeleiding van een intensivist en ic-verpleegkundige van het insturende ziekenhuis. Als er geen sprake is van een spoedeisende situatie of van een patiënt die bijna geen ic-zorg meer nodig heeft, dan is de micu de beste manier om de patiënt van A naar B te vervoeren. Dat zijn dan meestal ook de ziekere ic-patiënten die meer ondersteuning nodig hebben van ademhaling en circulatie.
Wat is mogelijk tijdens een micu-transport?
Zoals gezegd is het doel van een micu-transport om de ic-behandeling onderweg te continueren. Dit betekent dat vrijwel alle soorten ic-patiënten kunnen worden vervoerd. Dit zijn niet alleen patiënten die heel veel medicamenteuze ondersteuning nodig hebben, maar ook, zoals tijdens de covid-19-periode, patiënten met intensieve beademingsondersteuning van een beademingsapparaat, zelfs in buikligging. De laatste jaren worden ook steeds meer patiënten vervoerd met mechanische ondersteuning van hart en longen, bijvoorbeeld met intra-aortale ballonpomp (IABP) of extracorporal life support (ECLS), de zogenaamde hart-longmachine.
Hoe ziet de toekomst van het ic-transport eruit?
Met het huidige aantal van zeven micu-centra wordt er een goed en landelijk dekkend netwerk geboden. De meeste micu-centra voeren nu weer jaarlijks ongeveer tweehonderd micu-ritten uit. Dat is vergelijkbaar met de jaren voor de covid-19-pandemie. De ritten worden met name tussen 8 en 24 uur uitgevoerd. Tijdens de pandemie hebben de micu-centra laten zien dat er, in geval van nood, sterk opgeschaald kan worden. Door de goede samenwerking en geografische spreiding van de huidige centra, met relatief korte aanrijdtijden, is ic-transport per mobiele intensivecareunit nu al ruim twintig jaar onderdeel van reguliere ic-zorg in Nederland. En gezien de landelijke centralisatie van ziekenhuiszorg voor optimalisatie van zowel kwaliteit (meer doen op één plek) als doelmatigheid (efficiënt inzetten van schaars zorgpersoneel en dure apparatuur) zal de behoefte aan ic-transport waarschijnlijk toenemen.
auteurs
Namens de micu-coördinatoren Nederland:
Marjel van Dam, intensivist UMCU
Joep Droogh, intensivist UMCG
contact
m.j.vandam@umcutrecht.nl
cc: redactie@medischcontact.nl
Lees ook:- Er zijn nog geen reacties
