Goed vast op vastgoed

U merkt het allemaal: het wordt steeds drukker in het verkeer. Meer arbeidsparticipatie van vrouwen, meer deeltijdwerkers. Meer blik op de weg en - helaas - ook op de parkeerterreinen van het ziekenhuis. Je moet steeds vroeger komen om nog een plekje te vinden. En meer parkeergelegenheid creëren lukt niet. Het ziekenhuis waar ik werk, staat echt in de stad en dat willen wij ook graag zo houden.

Dan ga je toch de grond of de lucht in? Het is overal om ons heen betaald parkeren, dus je vindt vast een investeerder die een parkeer­garage wil exploiteren.

Maar dan komen de moeilijkheden. Bouwvergunning, bezwaarprocedures van omwonenden, u ziet het voor zich. Maar het voornaamste probleem is de zorgbestemming van ons terrein en de beperkte mogelijkheden die er zijn om daarmee te ondernemen.

Veel van die fraaie fusiezieken­huizen met nieuwbouw (vaak te herkennen aan door reclame­bureaus bedachte fantasienamen of door de uitgang -Centrum) hebben hun stadslocaties opgegeven, de in waarde gestegen grond aan projectontwikkelaars verkocht en dat geld geïnvesteerd in de aflossing van de restwaarde van de verouderde oude gebouwen, toegevoegd aan hun vermogen en gestoken in hun nieuwe behuizing op een weiland aan de rand van de stad.

Maar als je een stadsziekenhuis wilt blijven, moet je creatief zijn. Een deel van het terrein rendabel maken door te investeren in een woon-/zorgbestemming? De grond en de gebouwen verkopen en terughuren van een private exploitant?

Misschien gaan we het binnenkort meemaken. Tot die tijd kijken mijn patiënten en ik steeds vaker naar die rode lamp bij ons parkeerterrein: VOL.

Floris Sanders, de specialist