Geen plaats voor de huisarts

Ik tuimelde van de ene verbazing in de andere bij het lezen van ‘Geen plaats voor de huisarts’ (MC 50/2007: 2069).

De schrijver noemt een huisarts in een ziekenhuis een anachronisme en dat terwijl er in het hele land juist een ontwikkeling is dat huisartsenposten (HAP’s) en eerste­hulpposten (EH’s) steeds dichter bij elkaar komen en gaan samenwerken; vele HAP’s zijn al in een ziekenhuis en naast de EH gevestigd.

Huisartsen en hun assistenten kunnen heel goed triëren, sterker nog, zij kunnen het zelfs telefonisch - de moeilijkste triage die er is.

Maar het ernstigste is wel de bewering dat zelfverwijzers moeten kunnen kiezen voor een EH! Dat is heel fout. Het zal de EH zeer over­belasten en de zorg veel duurder maken, ook al denkt de schrijver van niet. De EH is altijd duurder dan de HAP. Maar sterker nog: alleen mensen die met de ambulance komen of ernstig gewond zijn, moeten rechtstreeks naar de EH kunnen, en alle anderen na triage op de HAP en wie weet ooit op de gecombineerde HAP-EH. Terzijde: zelfverwijzen zou moeten worden ontmoedigd door een vorm van eigen bijdrage, om te zorgen dat het goede systeem van EH-HAP niet verstopt raakt. Het is immers bekend dat veel zelfverwijzingen niet terecht zijn.

Tot slot en ter verzachting: ik denk dat gespecialiseerde EH-artsen een zeer waardevolle en welkome aanvulling zijn in de acute-zorgketen.

Amsterdam december 2007