Een ervaring rijker

Het is goed om als dokter eens patiënt te zijn. Goed om eens te ervaren hoe het er in de gezondheidszorg aan toegaat. Lastig, dat het lang duurt om een afspraak bij de specialist te krijgen, dat een MRI pas vijf weken later kan worden gemaakt en dat de bedrijfsarts ondertussen graag wil weten wanneer je weer aan de slag kunt. Het is fijn mee te maken dat er verpleegkundigen zijn die begrijpen wat zorg inhoudt. Verpleegkundigen die tijdens de MRI af en toe vragen hoe het met je gaat als je een halfuur in zo’n nauwe buis in de herrie moet liggen.

De teleurstelling als de neurochirurg wordt weggeroepen voor een spoedgeval nadat je al een uur op een afspraak met hem hebt gewacht. Net nu je hem wilt spreken over wel of niet opereren; een operatie die overmorgen al gepland staat. Het is fijn dat – als je even aandringt – deze neurochirurg na zijn spoedoperatie toch terugkomt naar de poli om alsnog met je te praten en je goede en duidelijke adviezen geeft. Prettig dat er specialisten zijn die met je meedenken.

Overrompelend is de efficiëntie op een afdeling. Nuchter het ziekenhuis in, een uur later op de OK en de volgende ochtend naar huis. Amper bekomen van de narcose en geen dokter meer gezien, maar wel goed begeleid en voorgelicht door verpleegkundigen.

Het is vervolgens frustrerend te ervaren hoe ondoorzichtig en moeizaam het is om thuiszorg te regelen. Verbazing als je uiteindelijk bent geïndiceerd voor 40 uur per week thuiszorg gedurende zes weken. De revalidatie in een jong, druk gezin blijkt een beproeving. Het is moeilijk om enkele weken alles aan anderen te moeten overlaten en zelf amper iets te mogen doen.

Tja, door een hernia en operatie uiteindelijk drie à vier maanden van de werkvloer. Kan ik hiervoor misschien accreditatie krijgen?

Tilburg, december 2008

Monique Helmers-Cornelissen, huisarts