Dossiers en complicaties zwakke plekken bij KNO

KNO-artsen moeten dossiers beter bijhouden en een degelijke complicatieregistratie opzetten. Dit concludeert Joep Hubben, advocaat en hoogleraar gezondheidsrecht aan de VU uit onderzoek naar tien jaar tuchtrechtspraak over KNO-artsen.

Elk specialisme heeft zijn bijbehorende klachten, zegt Hubben. Bij huisartsen kunnen klachten zich concentreren op waarneming, bij psychiaters op grensoverschrijdend gedrag en bij chirurgen op verwisselingen. Maar niet eerder zag Hubben zoveel klachten over complicaties als bij de KNO-artsen. ‘De vraag is steeds: “Over welke complicaties informeer je de patiënt?” Maar de groep weet zelf niet goed wat veelvoorkomende complicaties zijn.’ Volgens professor G. Hordijk, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Keel-, Neus- en Oorheelkunde en Heelkunde van het Hoofd-Halsgebied, registreren alle KNO-artsen complicaties, maar gebeurt dit ‘soms geautomatiseerd maar ook wel in een schriftje’. De vereniging is ‘zeer ver gevorderd’ met een landelijk registratiesysteem, waardoor de gegevens ook kunnen worden gebundeld.

Hubben publiceert elk jaar alle tuchtzaken van een bepaald specialisme. Van de 99 uitspraken over KNO-artsen in de afgelopen tien jaar werden er twee gepubliceerd. Voor het eerst gaf de beroepsvereniging het rapport ook uit als intern rapport.

Hordijk is niet ontevreden over het rapport. Het specialisme springt er nog goed uit ‘gezien het aantal tuchtzaken en het aantal verrichtingen’. Er komen steeds minder klachten binnen. Er werden tussen 1993 en 2003 geen zware sancties opgelegd, zoals schorsing en doorhaling. << EN