Denk aan tbc

Afgelopen jaar werd mijn schoonvader behandeld voor zijn blaascarcinoom: wekelijkse blaasspoelingen met BCG, een verzwakte tuberkelbacil. Na elke vijf spoelingen werd dan tijdens een cystoscopie bekeken of de volgende sessie van vijf spoelingen nog nodig was.

Na de voorlaatste sessie kreeg hij – mogelijk door het niet goed staken van de Sintrom (acenocoumarol) – een forse bloeding na de cystoscopie die na drie dagen weer onder controle was. Vijf weken later vond de eerste spoeling van de volgende sessie plaats. Hij ontwikkelde hierna een urineweginfectie, die niet reageerde op de geëigende medicatie. Hij werd al zieker en zieker en begon ook te hoesten.

Uiteindelijk is hij na twee weken met wisselende koorts rond de 40 graden, opgenomen met een sepsis. Er bleek sprake te zijn van een BCG-sepsis en in de longen zat een miliaire tuberculose. Ondanks twee soorten tuberculostatica overleed hij na een paar dagen, mede doordat hij reeds cardiaal en pulmonaal was belast.

Blijkbaar is door de blaasbloeding een ‘port d’entrée’ ontstaan voor de weliswaar verzwakte tuberkelbacil die na een incubatie van vijf weken de tbc heeft veroorzaakt. Een goede les voor iedereen die een dergelijke patiënt heeft: ontstaat er koorts die niet reageert op de geëigende medicatie, denk dan aan tbc.