De tol van preventie

Deze maand zijn bij de huisartsen de verscherpte richtlijnen voor cardiovasculair risicomanagement over de schutting gegooid. Hiermee is en passant het startschot gegeven voor de grootste medicalisatie­operatie uit de geschiedenis van de Nederlandse gezondheidszorg. Want op basis van deze richtlijnen moeten nog bij zo’n anderhalf miljoen mensen zonder klachten statines en antihypertensiva aan de man worden gebracht. En impliciet wordt de huisarts tot hoofduitvoerder gebombardeerd van deze megaoperatie. Een operatie waaraan ook grote principiële bezwaren kleven. Want wat dacht u van het verlies van kwaliteit van leven door de bijwerkingen van antihypertensiva: moe, chagrijnig, misselijk en impotent? En dat om hart- en vaatziekten van een enkeling te voorkómen. Hoeveel levensgeluk zullen patiënten wel niet derven door preoccupatie met pillen en meetwaarden? Hoeveel beslag op de huisartsenvoorziening gaat dit opleveren? En dan heb ik het nog niet eens over de kosten; alleen al aan geneesmiddelen zo’n 700 miljoen euro per jaar: 17,5 procent van het totale budget.

Ik ben mordicus tegen deze medicalisatieoperatie. Ga fietsen, stop met roken en beweeg meer! Ik reken ook op protesten van mijn collega-huisartsen, consumenten en zorgverzekeraars. Waar blijft het preventiedebat?

Ik ken wel een sector die het geld beter kan gebruiken. Wat dacht u van de geestelijke gezondheidszorg? Met wat creativiteit en met het preventiegeld van de hart- en vaatsector zouden velen kunnen worden afgeholpen van hun klein, maar zeer hinderlijk psychisch leed. Dat zou dan niet leiden tot verlenging van het aantal levensjaren maar wel tot toename van het aantal in geluk geleefde jaren. Of tellen die soms niet mee als het om het maken van keuzen gaat?

Maarten Cox, de huisarts