Thelma
Plaats een reactieThelma, nu in de bioscoop
Het is nog niet eens zo heel lang geleden dat epilepsie in sommige kringen werd opgevat als een ziekte die werd veroorzaakt door kwade machten. De boeiende Duitse film Requiem van een jaar of tien geleden – over een meisje met een zware vorm van epilepsie, dat opgroeit in een streng religieus gezin – was er een fraai voorbeeld van.
De vrijheid van het studeren bracht het meisje schuldbesef en epilepsie met waanbeelden en afschrikwekkende stemmen. De oorzaak werd gezocht in het bovennatuurlijke: ze moest wel bezeten zijn – er komt zelfs een duiveluitdrijver aan te pas.
Die situatie is nagenoeg gelijk aan die van Thelma, de nieuwste film van de talentvolle Noor Joachim Trier. De timide Thelma verhuist van haar religieuze familie op het Noorse platteland naar Oslo om te gaan studeren. Kort na aankomst krijgt ze een onverwachte epileptische aanval, die ze voor haar ouders verborgen houdt. Tegelijkertijd ontmoet ze medestudente Anja, tot wie ze zich bijzonder aangetrokken voelt. De aanvallen komen vaker en worden heftiger. Haar artsen houden het op psychogene niet-epileptische aanvallen. Ook in deze film wordt – ter verklaring – een beroep gedaan op het bovennatuurlijke, maar ik denk dat je dat vooral symbolisch moet duiden. Eigenlijk gaat het om de verwerking van een uiterst traumatisch, schuldig verleden die de coming of age van Thelma compliceert. Trier bouwt zijn drama knap op (compleet met thrillerelementen), maar blijft wel – soms zelfs letterlijk – op afstand. Soms ook is zijn symboliek wat te opzichtig en zie je een plotwending al van verre aankomen. Niettemin een bijzondere film.
- Er zijn nog geen reacties