Buitengewone praktijken
Plaats een reactie
Als generalisten zijn huisartsen van vele markten thuis. Vier inkijkjes in bijzondere werkplekken en nevenfuncties.
Marlieke Ridder werkt als straatarts in Rotterdam.
‘Mijn patiënten komen niet bij me op het spreekuur met een kuchje; die zie ik meestal pas na drie verwaarloosde longontstekingen. Wat het werk interessant maakt, is dat je met een heel team je best doet om iemand zo goed mogelijk te helpen. Het uitdagende is dat de patiënt vaak niet echt geholpen wil worden, vanwege teleurstelling of achterdocht naar hulpverleners of instanties, maar die hulp wel nodig heeft.
De route van A naar B is voor een reguliere patiënt zó geregeld, maar bij dak- en thuislozen is dat vaak een heel karwei. Soms praat ik alleen maar, of zit ik naast iemand om vertrouwen te winnen. Maar als het dan lukt om toch de nodige zorg te leveren, kun je echt een leven redden. Dat geeft wel een kick.’
‘Vaak wil een patiënt geen hulp, maar heeft die wel nodig’
Arend Jansen is havenarts in Amsterdam en huisarts voor de Radio Medische Dienst van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij.
‘Als havenarts houd ik spreekuur voor mensen die passeren op de grote vaart. Het leuke is dat je met veel verschillende nationaliteiten te maken hebt. Soms ga ik naar de schepen toe, bijvoorbeeld om de hele bemanning te vaccineren tegen covid. Als arts voor de Radio Medische Dienst kan ik van over heel de wereld vanaf zee gebeld of gemaild worden met medische vragen. Soms gaan die over toestemming voor het voorschrijven van een antibioticum, maar er zitten ook spoedvragen bij over ongelukken aan boord. De uitdaging is in dat geval om goed in te schatten of een evacuatie noodzakelijk is. Ik adviseer dan de kustwacht over de inzet van een helikopter of reddingboot.’
‘Van over de hele wereld krijg ik vragen vanaf zee’
Annet Sollie werkt in een ‘gewone’ praktijk en als huisarts in een AZC.
‘Ondanks zijn parese door poliomyelitis heeft deze Nigeriaanse asielzoeker altijd een lach op zijn gezicht. Zijn voornaam betekent ‘Happy’ en hij vertelt dat altijd lachend als hij zich voorstelt. Hij is dolblij met zijn trippelstoel die na twee jaar AZC eindelijk is gekomen, want daarmee kan hij zelf koken. Maar vooral is hij dankbaar dat hij veilig is. Voor mij is deze werkplek anders dan anders, niet alleen door de diverse medische beelden, presentatie en beleving, maar vooral door de bijzondere ontmoetingen. Ik vind het mooi om de veerkracht te zien van de bewoners, die dingen hebben meegemaakt waar wij geen notie van hebben. Dat maakt me blij, ondanks de frustratie dat het leven van veel asielzoekers eindeloos on hold staat in afwachting van een beslissing. Blij en dankbaar dat mijn wieg in Nederland stond.’
‘De veerkracht van de bewoners maakt me blij’
Toosje Valkenburg is niet alleen praktijkhoudend huisarts maar ook hospicearts in hospice Demeter in De Bilt. De palliatieve zorg vindt plaats in het hospice en in de wijk.
‘Ik vind het interessant om telkens te bedenken: waar plaats ik deze patiënt, welke interventies doe ik nog. Ik handel interdisciplinair, waarbij elke dimensie even zwaar weegt. Het medische aspect is vaak minder belangrijk; existentiële, psychologische of sociale problematiek levert namelijk net zo’n grote bijdrage aan de stabiliteit of instabiliteit van een patiënt. Daarbij kijk ik ook naar de mensen om hem of haar heen. Dat doe ik samen met verschillende medici, verpleegkundig specialisten, psychologen, het wijkteam en vele vrijwilligers, en iedereen heeft evenveel waarde. De meeste mensen hebben geen ervaring met sterven; als team deel je deze ervaring met mensen en dat brengt vaak al rust.’
‘Ik deel mee in de ervaring van het sterven’
auteur
Gijs Baaten, huisarts en hoofdredacteur Huisarts & Wetenschap
contact
m.scheerder@nhg.org
g.baaten@nhg.org
cc: redactie@medischcontact.nl
- Er zijn nog geen reacties
