Razend
3 reactiesZaterdagavond laat op een huisartsenpost in de Randstad. De apothekersassistente van de spoedpost verwijst een man die insuline en metformine wil kopen.
Hij is begin veertig, heeft diabetes type 2, en is zeker een jaar niet meer bij de internist geweest. Hij heeft schulden bij de zorgverzekeraar, is daardoor niet meer verzekerd en heeft geen vaste huisarts meer.
Wat hij wel heeft? Een glucose van 30,5mmol/L. En veel last van trillen, dorst, braken, malaise. Zijn medicijnen zijn al een paar dagen op en nu gaat het mis.
Helaas wil deze patiënt niet opgenomen worden. Want, zegt hij: ‘Maandag krijg ik mijn uitkering weer. Dan kan ik mijn betalingsachterstand bij de verzekering betalen en weer verzekerd worden. Als ik nu wordt opgenomen, krijg ik zulke hoge rekeningen thuis dat ik alleen maar verder in de schulden kom.’ Hij is wilsbekwaam en weigert pertinent.
Met ‘gratis’ verstrekte nieuwe medicatie, uitgebreide instructies en adviezen en de belofte van patiënt en zijn vriend bij toenemende problemen terug te komen, vertrekt patiënt weer van de post.
Mij en de aios met een unheimisch gevoel achterlatend. Wat had ik anders kunnen en moeten doen? Hoe is het afgelopen? Daags erna telefonisch contact heeft niets opgeleverd.
Het is minister Schippers gelukt om niet alleen de zorgverleners, maar ook de patiënten financiële prikkels te laten prefereren boven gezondheid. Het maakt me razend.
Willem van Bork
Adviserend geneeskundige , Oegestgeest
Collega Kouwenberg heeft natuurlijk gelijk. Niet iedereen zit in de comfortabele positie om dagelijks een adequate afweging te maken tussen het gedrag en de gevolgen daarvan voor de eigen gezondheid. Dat is inherent aan het hebben van een vrije keuze... en in een beschaafde samenleving als de onze respecteren we dat iedereen die keuze zelf kan maken. Het wordt anders wanneer we bij de overheid aankloppen voor steun. Als gezegd, in een beschaafde samenleving wordt iedereen geholpen. Moeten we er dan niet voor zorgen dat iemand tegen zich zelf in bescherming wordt genomen? Hebben we als samenleving niet de plicht om de zorgpremie te betalen voor iemand die steun ontvangt. Ik persoonlijk vind het onethisch om iemand die om hulp vraagt af te wimpelen met een zak geld om vervolgens iemand daarna in de steek te laten. Er is een reden waarom iemand aan moet kloppen bij de overheid en die reden moeten we meenemen in de keuze van het geven van steun. Het zou de overheid sieren wanneer ze uitspreekt dat bepaalde zekerheden door haar worden overgenomen. De premie betaling is één van die zekerheden.
H. Kouwenberg
Nucleair geneeskundige, Doetinchem
De reactie van collega Blok illustreert precies het denken van Schippers en consorten. Vanuit een comfortabele maatschappelijke positie is het al te makkelijk te zeggen wat een ander zou moeten doen, had moeten nalaten en had moeten voorzien. Het ove...rgrote deel van de patiënten is minder intelligent dan wij, post-academisch geschoolden. Het overgrote deel van de patiënten heeft een financiële positie die minder riant is dan onze. Een deel van onze patiënten heeft juist te kampen met schulden, mentale beperkingen (louter cognitief en/of psychisch), werkloosheid. En armoede legt vervolgens een beslag op iemands cognitieve capaciteiten. Ontsla ik mensen van hun verantwoordelijkheid? Nee. Maar ik weiger mee te lopen aan de leiband van de ideologie die stelt dat werkelijk alles "eigen verantwoordelijkheid" is. Mensen hebben nu eenmaal een bepaalde (en niet: eindeloze) draagkracht - ook de sterksten onder ons niet. Zouden we, als genezen en verzachten niet haalbaar zijn, niet tenminste bijstaan? Ik vind dat deze collega haar taak als arts uiterst consciëntieus heeft uitgeoefend en haar eed (of belofte) recht doet. Ook onder druk van de Mammon is ze niet bezweken maar heeft de gezondheidszorg toegankelijk gehouden waar het systeem dat voor bepaalde delen van de bevolking duidelijk beperkt. Hulde!
A.Blok
radioloog n.p, Arnhem
Het is niet die man zijn eigen schuld dat hij een jaar niet bij de internist komt en zijn premie niet betaald,nee het is de schuld van minister Schippers,de maatschappij of de dokter, in ieder geval altijd een ander.