Pubers en koud staal

Het corrigeren van de stand van de kaken door onvoldoende groei of syndromale afwijkingen hoort bij reguliere operaties binnen de mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie (MKA).

Tijdens mijn stage kwam ik regelmatig patiënten tegen tussen 13 en 17 jaar oud die een grote kaakoperatie ondergingen.

De vraag is: wat beweegt een 14-jarige puber om zo’n operatie te ondergaan? De antwoorden waren ‘Onvoldoende kaakgroei, veilige en verfijnde operatietechnieken, onzeker zijn over je uiterlijk!’ Somatiek, psyche en esthetiek verdelen hier het gevecht.

Terug in de academie kwam ik die pubers ook tegen. Hun intrinsieke drift bleef zacht in mijn achterhoofd zweven met af en toe een lichte prikkeling.

Bij tonsillitis of appendicitis is de acceptatie van de puber voor het koude staal van de chirurg of alle afgeleiden daarvan eenvoudig te begrijpen. Maar een meisje van 15 dat haar bovenkaak, onderkaak en kin laat doorzagen en verplaatsen bij een electieve ingreep, is wat complexer voor mijn eenvoudige geest om te verwerken.

Hoe verklaren we dit buiten abstracte ruwe medische eenheden zoals onvoldoende groei en relatieve beperking in het functioneren?

De menselijk natuur heeft haar diepten, duisterheden en ingewikkeldheden. Vraagstukken zijn soms uiterst moeilijk te verklaren en te ontrafelen.

In het dierenrijk vinden wij de meest karakteristieke wolf, stier of pauw meteen de mooiste, want dit past bij het ideale soortkarakter. Een schoonheid die we tot de dag van vandaag onbewust bewonderen bij beeldhouwwerken uit de oude wereld.

Wellicht is de onbewuste objectieve wil van deze pubers naar een esthetisch profiel dat in harmonie is met de omgeving en meer in de buurt komt van het ideale soortkarakter sterker dan de angst voor koud staal en alle gevolgen van dien.

Ahmed Yousif, MKA-chirurg in opleiding, Groningen