Opleiding SEH-arts toe aan vakverdieping

De Nederlandse SEH-artsen onderschrijven het belang van onderzoek naar en wetenschappelijke onderbouwing van ons specialisme (MC 6/2013: 334). Hier ligt een duidelijke taak voor de hele beroepsgroep, maar met name voor academische en topklinische centra die in het grootste deel van de opleidingsplaatsen voorzien.

Dat er door Nederlandse SEH-artsen nog weinig is gepubliceerd, wil niet zeggen dat een patiënt op een Nederlandse SEH geen behoefte heeft aan of recht heeft op een SEH-arts op het internationaal vastgestelde medisch specialistisch niveau.

Internationaal staat niet ter discussie of spoedeisende geneeskunde een specialisme is en of het een eigen wetenschappelijk domein heeft. In PubMed zijn meer publicaties te vinden van SEH-artsen dan bijvoorbeeld van een ander jong specialisme als de geriatrie. Ook de referentielijst van bijvoorbeeld het landelijk gebruikte acute boekje bestaat voor een aanzienlijk deel uit artikelen van SEH-artsen.

Wat overblijft is een kip-ei-probleem: wat moet er eerst komen?

Moeten we de Nederlandse SEH-patiënten laten wachten op het moment dat SEH-artsen de kans en tijd hebben gekregen voldoende eigen artikelen te schrijven, of is het verstandiger te streven dat diezelfde patiënt op zo kort mogelijke termijn een SEH-arts aan het bed krijgt die kan voldoen aan de internationale standaard van dit specialisme?

Als SEH-arts kies ik voor dat laatste. Ervaringen in het buitenland leren dat bij erkenning van het medisch specialisme de productie aan wetenschappelijke artikelen vanzelf op gang komt waardoor op termijn ook de Nederlandse beroepsgroep haar steentje zal bijdragen aan het wetenschappelijke domein van de spoedeisende geneeskunde.

Tom Boeije, SEH-arts, Amsterdam