Euthanasie bij psychiatrische patiënten
4 reactiesSinds 2008 meng ik me af en aan in het euthanasiedebat, en dan met name met betrekking tot patiënten met een psychiatrische stoornis.
Ik ben absoluut geen tegenstander van euthanasie; ik vind het een mooie oplossing bij patiënten met ALS, kanker et cetera.
Maar met euthanasie bij psychiatrische patiënten heb ik meer moeite. Mijn twijfels hebben te maken met ingewikkeldheden rond psychiatrische diagnostiek, suïcidaliteit die wisselt over de tijd, relationele aspecten, jonge mensen, patiënten met kinderen et cetera.
De huidige discussie gaat over euthanasie bij demente patiënten die zich de wens niet meer weten te herinneren, maar wel ooit een verklaring hebben getekend. Familie die erop aandringt en een patiënt die niet begrijpt waar het over gaat. Het idee dat mensen andere ideeën kunnen krijgen gedurende het beloop van een aandoening of zich domweg de euthanasiewens niet meer herinneren, lijkt dan van minder belang dan een ooit getekende verklaring.
De volgende stap is nu euthanasie bij voltooid leven-problematiek. Volgens Pia Dijkstra van D66 hoeft dan niet bij dokters te worden ondergebracht, maar bij de levenseindebegeleider. Ik krijg daar rillingen van…. Verwijst de huisarts naar deze persoon? Of meldt iemand zichzelf aan? Hoe gaat die beoordeling dan? En wie verstrekt de middelen en houdt de controle op de uitvoering?
Ik stel voor om, in plaats van jurisprudentie op te bouwen over het verbreden en invullen van de wet, de wet te vernauwen. Euthanasie is wat mij betreft onomstreden voor patiënten met somatische aandoeningen, die zijn uitbehandeld en ondraaglijk, uitzichtloos lijden. Als de wens in vrijheid wordt geuit, wordt voldaan aan de voorwaarden. Maar laten we het daarbij houden. Geen euthanasie voor psychiatrische patiënten, niet voor patiënten met dementie, geen levenseindebegeleiders. Daarvoor zijn de onzekerheden te groot.
Anne-Marie van Dam, psychiater
W.J.Duits
Bedrijfsarts, Houten
De huidige ontwikkelingen in de dagelijkse praktijk van de euthanasie vraagt om heldere uitgangspunten. Er ontstaat nu een discussie over de grens van wat is ondraaglijk en uitzichtsloos lijden.
Moeten we niet terug naar een Moreel Ethische discuss...ie over wat is het leven waard, maar bovenal van wie is jou leven? Is het alleen van je zelf, of is het toch meer een gemeenschapsonderdeel? Kun je daar alleen over beslissen, of is dat iets wat je alleen gezamenlijk kan doen? In hoeverre zijn doodwensen geen uiting van een ander probleem? Een gebrek aan menselijke aandacht? Een onvermogen om tot de juiste hulp te komen? Een gebrek aan samenleving?
Het zijn te veel vragen waarop we geen antwoord eigenlijk weten, laten we ons daar dus eerst op richten. Of en hoe we het gaan uitvoeren, dat komt daarna.
van Veen
huisarts sinds 2003, Kampen
Euthanasie is geen normaal medisch handelen. In mijn ogen is het ook geen 'mooie oplossing' voor bijvoorbeeld kankerpatiënten, zoals in dit opiniestuk staat. Euthanasie is het toedienen van een slaapmiddel en vervolgens een dodelijk middel. Het is ee...n niet-natuurlijke dood. Als huisarts vind ik een natuurlijke dood veel minder emotioneel belastend. Als huisarts moet ik verder leven met het idee dat ik iemand heb gedood, dat is zwaar.
Wat ik verder heel moeilijk vind aan de euthanasie-praktijk in Nederland, is de polarisatie die het geeft. Ook tussen artsen. Ik voel mij soms gedwongen om 'voor' of 'tegen' te zijn, terwijl de praktijk weerbarstiger is dan simpelweg voor het ene of het andere standpunt kiezen. Al tijdens mijn sollicitatie tot de huisartsenopleiding werd ik onder druk gezet door de huisarts in de toelatingscommissie. Hij wilde van mij horen of ik 'de middelen zou toedienen' als een patiënt mij om euthanasie vroeg. Nog altijd gaat het gevoel dat ik toen had door mij heen als mensen mijn mening willen horen over euthanasie.
Peter van Rijn
huisarts n.p., Rheden
Euthanasie bij wilsonbekwame demente en psychiatrische patiënten is inderdaad moreel-ethisch ongewenst. Want bij wilsonbekwaamheid rijst ongetwijfeld de vraag in wiens belang het doden van een dergelijke nietsvermoedende patiënt eigenlijk wel is. Waa...rschijnlijk niet in diens eigen belang ,maar mogelijk wel in dat van familieleden en andere betrokkenen ,die na het voltrekken van de dood niet langer met een in hun ogen hopeloze patiënt hoeven te blijven zeulen dan wel eerder profijt kunnen gaan trekken van diens nalatenschap. Dat geldt evenzo bij de toekomstplannen van Pia Dijkstra ,want bij realisering daarvan is de overheid een mogelijke winnaar door het enorme kostenvoordeel dat behaald gaat worden na deze sociaal verplichte euthanasie die dan in toenemende mate zal gaan ontstaan onder grote druk van de omgeving op al die oudjes...
Lieke anoniem
Student, Oost nl
Ik vind het persoonlijk fout en ouderwets om euthanasie te reserveren voor mensen die zijn uitbehandeld voor somatische ziektes en uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Ook psychiatrische patiënten kunnen zijn uitbehandeld en net zo ondraaglijk lijden.... Dat is níet hetzelfde als suicidaliteit!