Communicatie tussen de eilandjes: een zwijgzame flessenpost

Vreemde tijden vragen om bijzondere informatievoorzieningen. In menig ziekenhuis gaat er dagelijks een updatende nieuwsbrief de deur uit om de status quo te delen. Voor de MICU-transporten is een centraal coördinatiepunt opgezet. De Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie deelt op haar website protocollen van verschillende centra. Zelfs het ombouwen van een snorkelmasker tot beademingsmateriaal wordt belicht. Hulde! Ontegensprekelijk prachtige voorbeelden van kennisoverdracht. Wat echter opvalt, is dat praktische zaken die buiten protocollen vallen over het hoofd worden gezien.

Zo werd in het ene centrum ruime tijd geleden aan de anesthesiologie gevraagd om sparend om te gaan met propofolvoorraden; het advies was om perioperatieve narcose zo veel mogelijk met damp uit te voeren. Een ander centrum komt er ruim twee weken later achter, als hun covid-ic geopend is, dat propofol uiterst schaars is.

Een ander voorbeeld: ziekenhuis A speelt het klaar om binnen twee dagen vierhonderd medewerkers de meest cruciale handelingen voor ic-zorg aan te leren en ziekenhuis B stuurt bij afschalen haar personeel massaal naar huis. En vergeet niet dat het personeel staat te popelen om een steentje bij te dragen. Waarom kan het lesplan van het eerste ziekenhuis niet in korte tijd geïmplementeerd worden bij het tweede?

Hoe laat men de verschillende disciplines samenwerken en hoe zien de organogrammen eruit? We kunnen vast veel van elkaar leren. De belangrijkste vraag luidt: welk overkoepelend orgaan kan hier zorg voor dragen?

Tijdens de stilte voor de storm kwam de flessenpost niet op gang. Wellicht dat ook in de roerige tijden een forum gevonden kan worden. Laten we later in een rustiger vaarwater de plannen nog eens naast elkaar leggen en dan van elkaar leren. Zodat we bij een volgende crisis allen dezelfde koers varen: met de wind in de zeilen.

Roy Salden, aios anesthesiologie, Utrecht