Berekening praktijkvariatie deugt niet (1)

Verheul stelt dat de methodiek om praktijkvariatie voor herniachirurgie te berekenen niet deugt (MC 12/2015: 558). Hij suggereert dat praktijkvariatie is ‘bedacht’ door KPMG Plexus. Echter, de methodiek en bevindingen zijn noch nieuw, noch uniek voor Nederland. Sterker nog, onze bevindingen voor o.a. hernia’s komen sterk overeen met internationale studies.1-6
Verheul stelt voorts dat we geen rekening houden met de patiëntenpopulatie in ziekenhuizen. Ook dit klopt niet: het rekenmodel hanteert casemix-correctie. Tevens laten we zien dat de variatie niet alleen op instellingsniveau, maar ook op regionaal niveau aanwezig is, wat bevestigt dat forse praktijkvariatie bestaat.
Daarnaast geven we per ziekenhuis het percentage verwijzingen. Ziekenhuizen die veel verwijzingen krijgen, opereren logischerwijs meer. We maken per ziekenhuis inzichtelijk of patiënten uit regio’s komen waar veel of juist weinig geopereerd wordt: ziekenhuizen die patiënten opereren die consequent uit regio’s komen waar weinig geïntervenieerd wordt én een hoog verwijspercentage hebben, hebben dus een goede ‘verklaring’ voor een hoge score.7 Overigens zijn de verwijspercentages bij een groot deel van de instellingen en aandoeningen laag waardoor dit punt voor hen niet relevant is.
Verheul vergeet ook de ontwikkelingen in de afgelopen vijf jaar te noemen.8 Zoals wat bekend is over de oorzaken van praktijkvariatie: gebrek aan evidence, soms onduidelijke richtlijnen, patronen vanuit opleidingen en het op volume gerichte bekostigingssysteem. Beroepsverenigingen zijn het punt van ontkenning voorbij en zijn aan de slag met het verminderen van praktijkvariatie via o.a.: PROM’s, shared decision making, keuzenhulpen en het programma Verstandig Kiezen van de FMS. Laten we verder gaan met het verminderen van ongewenste praktijkvariatie, in plaats van achterhoedegevechten voeren. Dat is waar de patiënt baat bij heeft.

David Ikkersheim MD MSc PhD, director KPMG Plexus, Amstelveen

Lees hier de reactie van Hans Verheul op het commentaar hierboven:

Voetnoten

1. Pomp M, Hasaart F. Aanbodgeïnduceerde vraag in de ziekenhuismarkt. ESB 94, 2009: 372-4.
2. Westert GP. Geographical Variations in Surgery: Outpatient versus Inpatient Treatment. Revue médicale de l’assurance maladie. 33(1), 2002: 45-9.
3. Raad voor de Volksgezondheid & Zorg. Gepaste Zorg. Zoetermeer, 2004.
4. Anderson I, Mooney G. The challenges of medical practice variations. Basingstoke: Macmillan, 1990.
5. Wennberg JE. Dealing with medical practice variations: a proposal for action. Health Aff (Millwood), 1984: 3(2):6-32.
6. Weinstein JN, Tosteson TD, Lurie JD, et al. Dartmouth Atlas of Health Care: Studies of Surgical Variation. NEJM, 2008: Feb;358(8):794-810.
7. Zorgverzekeraars Nederland (2013), Praktijkvariatierapport Rughernia
8. KPMG Plexus (2013) Duiden van praktijkvariatie rondindicatiestelling BPH; Nadere analyse van variatie, oorzaken ervan en aanpak