Aanhef onder de loep
1 reactieOntslagbrieven, polibrieven, verwijsbrieven, mdo-verslagen; ze zijn voor veel collega’s taaie dagelijkse kost geworden. De meeste brieven worden automatisch ondertekend, en ook het briefhoofd is kant-en-klaar. Veel instanties duiden mannelijke artsen aan met titel(s), voorletter(s) en achternaam, terwijl hun vrouwelijke collega’s worden voorzien van een extra voorafgaand ‘mw.’ Deze twee letters, die menigeen nooit opvallen, zijn belangrijker dan ze lijken.
Het consequent weglaten van een geslachtsaanduiding bij mannelijke artsen insinueert dat hun titel voor zich spreekt – of zoals de Engelsen het verwoorden: ‘it goes without saying’. Door vrouwen expliciet als vrouw te benoemen en dit bij mannen ongenoemd te laten, wordt het idee versterkt dat een mannelijke arts de norm is. Een idee dat – zo zullen nagenoeg alle vrouwelijke artsen bevestigen – nog altijd voortleeft in de maatschappij. Hoewel inmiddels meer vrouwen dan mannen geneeskunde studeren, kan iedere vrouwelijke arts zich situaties herinneren waarin zij niet voor arts werd aangezien, maar de toevallig aanwezige mannelijke verpleegkundige of coassistent wel.
Toegevoegde waarde van een geslachtsaanduiding bij het ondertekenen van een werkgerelateerde brief is er wat ons betreft niet. Het zal voor de ontvanger (hopelijk) niet van invloed zijn op de inhoud van de brief. Deze discussie valt echter buiten de strekking van dit betoog. Voor hen die een geslachtsaanduiding niet willen missen, is het vermelden van ‘dhr.’ bij mannelijke artsen een prima oplossing.
Wij willen ziekenhuizen en andere zorginstanties aanmoedigen om hun notitiewijze onder de loep te nemen. Het selectief benoemen van vrouwen is onnodig seksistisch. Maak van uw vrouwelijke collega’s niet langer onbewust een uitzondering!
Gwen Thomas, anios ic;
Valentine Endtz, huisarts in opleiding;
Anouk Corstjens, anesthesioloog-intensivist;
Wouter van Dijk, oprichter De Jonge Dokter;
Charlotte Vreede, voorzitter LOVAH
David Oei
Huisarts, Rotterdam
Het is goed om alert te blijven, en op dit moment is er natuurlijk extra veel aandacht voor allerlei discriminatoire zaken. Toch dient de notatie wel enig formeel nut. Bij het beantwoorden van correspondentie is het gebruikelijk om in de aanhef iets ...als "geachte heer of mevrouw" te hanteren. Om dat onderscheid te kunnen maken is een aanduiding wel handig. Dit werd soms ook opgelost doordat vrouwen dan hun voornaam gebruikten bij de ondertekening. Zelfs bij voornamen die niet evident aan het één of andere geslacht toebehoren was het gebruik ervan voldoende. Een ander nut zit in de identificatie en herkenbaarheid. Als je de achternaam van de dokter door wie je bent behandeld, vergeten bent, en je zoekt het op, dan is het handig dat er een geslachtsaanduiding is. Beide voordelen zijn misschien ook op heel andere manieren op te lossen, maar vooralsnog was dit de oplossing die men in het verleden heeft bedacht.