'Lekker makkelijk & maakbaar'
5 reactiesRood aangelopen zit de 37-jarige vrouw tegenover mij in de spreekkamer. Er is sprake van behoorlijke verontwaardiging. Op hoge toon vraagt ze 'hoe ik het toch in mijn hoofd heb kunnen halen haar man niet à la minute een verwijzing te hebben gegeven naar de chirurg!' Naar de afdeling Bariatrische chirurgie had hij gemoeten!
Twee dagen eerder zag ik haar twee jaar jongere partner op mijn spreekuur. Al tien jaar overgewicht, bekend met slaapapneu, moeite om biertje, chips en andere lekkernijen te laten staan. Nee, op de fiets naar het werk had hij nog nooit geprobeerd.
Na afloop van het consult berekende ik dat de fietsafstand naar dat werk (2 x 21,5 kilometer) precies gelijk was aan zijn BMI. Wat een toeval. Hoe mijn voorstel om eens drie maanden de fiets richting werk te pakken – om te zien wat dat met het gewicht zou doen – was geland? Tsjaa, dat werd me nu wel duidelijk. Een goedbedoeld voorstel van de huisarts versus 'lekker makkelijk & maakbaar'... Dat zijn toch wel twee uitersten.
Mee praktijkperikelen
J. Boddé
Huisarts
Het traject bariatrische chirurgie vraagt denk ik wel meer inzet van de beste man (en op termijn ook van de huisarts na 5 jaar) dan die fietstocht. Maar dat is dan ook wel door de ogen van iemand die het niet (altijd) erg vind om wat beweging te kri...jgen.
K. Balwant-Gir
Huisarts, Rotterdam
Leuk perikel. Echter kunnen we overal altijd lering uithalen. Om eerlijk te zijn lees ik vooral veel vooroordelen en mis ik de diepgang van het gesprek. Ooit afgevraagd waarom hij niet gaat fietsen? Denk je serieus dat iemand die nooit fietst, over d...e jaren heen een BMI van 43 heeft, ineens op een fiets gaat stappen en dat dat een realistisch doel is?
De irritatie is mijns inziens een logisch gevolg van de communicatie.
Het is niet onze taak om te oordelen, maar om mensen te helpen en helpen doe je door naar realistische mogelijkheden te kijken. Niet door je eigen ideeën op een ander te botvieren en dan te denken dat het een goedbedoeld advies was.
Ik kan nu ook alleen beoordelen wat hierboven staat en dat staat vooral vol eigen ideeën en oordelen.
H.A.M. van Haasteren
huisarts, LEIDERDORP
Ik wil het toch even opnemen voor de schrijver van dit praktijkperikel. U veroordeelt de huisarts in het artikel dat die de patiënt veroordeelt, maar dat lees ik nergens. Ik lees alleen maar dat de huisarts informeert naar gewoontes en een in mijn og...en normale vraag stelt naar bereidheid tot gedragsverandering. Die vraag NIET stellen zou in mijn ogen nalatig zijn. Ik kan ook wel ophouden om bij COPD-ers te vragen naar de bereidheid om te stoppen met roken, omdat het volgens u wellicht geen realistisch doel is om dit van iemand met 43 packyears te verwachten. NB: gisteren had ik iemand op het spreekuur met obesitas, die niet durfde te stoppen met roken uit angst nog zwaarder te worden. Het toont wat mij betreft wel weer aan dat we nog VÉÉL meer moeten inzetten op preventie, kinderen al op jonge leeftijd leren om verleidingen te weerstaan en niet altijd de makkelijkste weg te kiezen. Een beetje spartaanser mag het wat mij betreft wel worden, want anders blijft het in de toekomst toch dweilen met de kraan open...
J.M.G.I. Vos-van der Coer
Huisarts, Grave
Heel herkenbaar. Ik moet lachen om deze herkenbare problematiek. Hoe houden we ons hoofd koel. Hoe ga je om met deze ongeduldige dwingende maatschappij! Alsof wij huisartsen elk moment elk probleem moeten kunnen oplossen… Lastig.
H. Sissingh
Huisarts indertijd, Eelderwolde
Heel herkenbaar.Maar ik zou willen zeggen: lees het boek ‘VET belangrijk’.
Na het lezen ervan verlopen consulten waarbij overgewicht een (vet) belangrijk
thema zijn mogelijk toch heel anders