Digitale uitloop
Plaats een reactie‘O, we zitten net lekker beneden aan de appeltaart’, meldt patiënte mij als ik haar opbel. Ze stond op mijn spreekuuroverzicht wel als aanwezig, maar reageerde niet toen ik haar naam riep in de wachtkamer van de polikliniek. ‘Er stond op het scherm dat u 45 minuten uitliep, dus we gingen eerst maar eens aan de koffie met wat lekkers.’
O, wacht, het begint me te dagen. Er is weer een nieuwe versie van ons epd. Met daarbij ook een nieuwe zogeheten ‘werkafspraak’. Dat is in ons ziekenhuis een eufemisme voor een nieuwe, ons opgelegde, verplichting. Die nieuwe ‘werkafspraak’ behelst dat ik bij aanvang van het consult het knopje ‘start poliklinisch bezoek’ indruk. Want daarmee wordt dan automatisch bijgehouden of er uitloop is en worden patiënten daar gelijk over geïnformeerd op de televisieschermen in de wachtkamer.
45 minuten uitloop op een scherm, terwijl ik juist zo mooi op schema ben?
Nu is mijn eigen werkproces al jaren dat ik eerst vijf à tien minuten alleen met de patiënten praat, zonder een blik op het scherm en zonder mijn toetsenbord aan te raken. Dat heb ik mezelf aangeleerd, nadat ik behoorlijk onder de indruk was bij het terugkijken van eerdere poliklinische consulten van mijzelf. De frequentie waarmee ik naar het computerscherm keek, of nog erger, met de patiënt sprak terwijl mijn ogen waren gericht op dat scherm, was beschamend.
Helaas blijkt mijn routine niet compatibel met de werkafspraak van mijn instituut en loop ik daardoor wel digitaal uit, maar ben ik in het analoge leven keurig op tijd. Gelukkig kan mijn patiënte er wel om lachen als ze vervolgens in de spreekkamer verschijnt. Ze heeft de appeltaart met slagroom meegenomen, die ze verorbert tijdens het consult.
Ook een anekdote delen? Dat kan (desgewenst anoniem)! Mail naar kopij@medischcontact.nl.
Meer perikelen:- Er zijn nog geen reacties
