Realitycheck

Ik bevind me tussen twee generaties en voel me verloren. ‘Ervaren en goed met computers, op jou kan ik rekenen’ – deze woorden wegen zwaar op me als ik de zaal binnenloop. Ik snap heel goed waarom anderen dit van mij verwachten. Waarom deze gedachte op z’n minst deels klopt.

Maar tegen de tijd dat de training voor het nieuwe epd begint, krijg ik een harde realitycheck. Ik zit naast iemand van tien jaar ouder die de training sneller afrondt dan ik. Iemand aan wie ik zelfs om hulp moet vragen.

Hoogbegaafd, hoogopgeleid en nieuwsgierig – in welke generatie plaats ik jou? Jong, uitgeput en onzeker – ben ik een typische vertegenwoordiger van de mijne?

Halverwege de training belt de coassistent me. ‘Ik ben klaar met de opdrachten en heb niets te doen. Wanneer komt u langs voor mijn eindbeoordeling?’ Frustratie, onzekerheid, een knak in mijn zelfvertrouwen. Hoe ga je om met het besef dat iemand van tien jaar jonger beter is in timemanagement en grenzen stellen dan jijzelf?

Ik verdwaal tussen generaties en culturen. Het is een generatiedingetje: ik weet niet bij welke generatie ik hoor. Mind your step,de volgende stap voelt als een vrije val.

Ruxandra Nagy, aios klinische genetica

geboortejaar 1991

Dat er momenteel meerdere generaties op de werkvloer rondlopen leidt ongetwijfeld tot veel misverstanden en onbegrip, maar vast ook tot mooie inzichten en hilarische errors die het vertellen waard zijn.

Voor onze eindejaarsspecial met als thema ‘generaties’ vroegen wij naar jullie verhalen over verontrustende of grappige momenten tussen u/jou en oudere of jongere collega's of patiënten.