Meisjes onder mekaar

Ik was net klaar met mijn eenjarige huisartsopleiding en startte als hidha twee dagen per week in een dorp, waarnemend voor een gerenommeerde collega. Zo’n collega die het ook nog presteerde om alle consulten in tien minuten af te handelen en een trouwe en zeer tevreden patiëntenpopulatie te hebben.

Toch was er iemand die heel bewust voor mij koos. Ze wist vast niet dat ik de eerste dag dat ik er werkte, twaalf weken na het beëindigen van de opleiding en tien weken na de geboorte van mijn tweede kind en nog zoekend naar mijn rollen en evenwicht, naar mijn stethoscoop had gekeken en dacht: hoe houd ik hem ook alweer vast?

Een paar weken later kwam een statige grijze vrouw van midden zeventig bij mij op het spreekuur voor het verschonen van het pessarium. Bij het binnengaan van de onderzoekskamer zei ze: ‘Beter toch, zo zijn we meisjes onder mekaar.’ Bijzonder zo’n waarderende opmerking en herkenning bij meer dan veertig jaar leeftijdsverschil.

Ria van Bodegom, huisarts, niet meer praktijkhoudend, Utrecht

geboortejaar 1957

Dat er momenteel meerdere generaties op de werkvloer rondlopen leidt ongetwijfeld tot veel misverstanden en onbegrip, maar vast ook tot mooie inzichten en hilarische errors die het vertellen waard zijn.

Voor onze eindejaarsspecial met als thema ‘generaties’ vroegen wij naar jullie verhalen over verontrustende of grappige momenten tussen u/jou en oudere of jongere collega's of patiënten.