Hiërarchie in de kinderkliniek

Het was begin 1970, ik was assistent kindergeneeskunde en kwam uit de periferie. Na twee jaar B-opleiding in het Joannes de Deo ziekenhuis in den Haag, mocht ik mijn opleiding tot kinderarts voltooien met twee jaar A-opleiding in het Radboudziekenhuis in Nijmegen bij professor Schretlen en professor Slooff (emeritus).

Een van de eerste werkdagen ging ik welgemoed en op tijd naar de koffie-/conferentiekamer. Daar zat moederziel alleen, pontificaal aan het hoofdeinde van de tafel, de oude professor Slooff. Ik ging naar hem toe, stelde me voor, ging naast hem zitten en maakte een praatje. Het was nogal een stugge man, maar hij vond het wel leuk, geloof ik.

De binnendruppelende stafleden zeiden er niets van, het was genoeglijk, totdat de klinisch psychologe – in witte jas – binnenkwam, mij berispte omdat ik daar dorst te zitten, me wegstuurde en haar plaats innam. Ik ging door de grond en snapte er niets van.

Hij zat daar zo zielig, wel in witte jas!

Regina Dijkman-Neerincx, kinderarts-reumatoloog niet-praktiserend

geboortejaar 1938

Dat er momenteel meerdere generaties op de werkvloer rondlopen leidt ongetwijfeld tot veel misverstanden en onbegrip, maar vast ook tot mooie inzichten en hilarische errors die het vertellen waard zijn.

Voor onze eindejaarsspecial met als thema ‘generaties’ vroegen wij naar jullie verhalen over verontrustende of grappige momenten tussen u/jou en oudere of jongere collega's of patiënten.