Hete thee
Plaats een reactie
Vers 2,5 jaar student-af met tot dan toe slechts ‘beschouwende werkervaring’, waren manlief en ik met een klein zeilbootje op vakantie in een Belgische zeehaven. Door een stommiteit belandde een volle kop loeihete thee precies in mijn sportschoen en helaas kon een koude plons in de haven niet voorkomen dat zich een handgrote fors gevulde brandblaar met wondopening aan de mediale zijde over het enkelgewricht ontwikkelde.
Man met een zelfgemaakt receptbriefje naar de plaatselijke apotheek gestuurd voor flammazinezalf en verbandmiddel (‘als u zoveel nodig heeft, moet uw vrouw dan niet naar een plaatselijke arts’, vroeg de apotheker, waarop man zei: ‘ze is zelf arts’ en het gelukkig toch meekreeg).
Met gedoseerde rust en gedisciplineerde hygiëne de vakantie vervolgd. Uiteraard ging de blaar helaas toch deels verloren en duurde het even voordat zich een nieuw stuk bleke huid had gevormd. We hebben nog één keer aanvullend verband aangevraagd bij een apotheek terug in Zeeland, maar uiteindelijk met veel geduld, (zonnebrand)crèmes en behoorlijk wat geluk was een aantal jaar later zelfs niet meer te zien aan welke voet zich dit euvel had afgespeeld. Een van de voorbeelden van mijn DIY-dokteren. Zeilvakanties en het als gevolg daarvan niet altijd beschikbaar zijn van artsen, maken creatief.
Ook nog eens het oor van mijn man uitgespoten met een holle pennenhuls en een broodzak met water welke met een elastiekje vastgeklemd was.
Eveline Luijnenburg, jeugdarts, Delft
- Er zijn nog geen reacties
