Goed voornemen

‘Zo zeg, werken we parttime tegenwoordig?’
Om 19.30 uur besluit ik het ziekenhuis te verlaten, maar een van de stafleden betrapt mij onderweg naar de brandtrap. In dit ziekenhuis is de impliciete regel dat je doorwerkt tot minstens halverwege de late avond.

‘Ga naar huis, je ziet er moe en aangedaan uit.’
Mijn supervisor stuurt mij naar huis en loopt de ochtendvisite zelf. Voor mij was het een enerverende nachtdienst bij een patiënt met een longbloeding.

‘Dank je wel dat je netjes je eigen patiënten hebt afgerond.’
Dit zeg ikzelf tegen een van de arts-assistenten, die vanwege hectiek op de SEH gewoon twee uur heeft overgewerkt.

‘Beetje jammer dat er weinig klopt van deze overdracht en ik weer gewoon van nul af aan zelf kan beginnen met deze patiënt.’ Ik mopper omdat een van de assistenten uitermate zorgvuldig de eindtijd van de dienst bewaakte, maar niet de klinische redenatie van deze patiënt.

Generatieverschillen zijn van alle tijden. Er zijn niet ineens meer verschillende generaties op de werkvloer. Ook in mijn assistententijd, twintig jaar geleden, vonden bazen van alles van de jongste generatie. Verschillen uitvergroten is niet bijdragend. Het nodigt uit tot stereotyperen, daarmee verdwijnt nuance. Kunnen we inzicht halen uit deze verschillen? Durven we elkaar vragen te stellen in plaats van aannames te doen? Vragen over verschillen levert meer op dan een generatie weg te zetten als ‘patat’. We zullen beter moeten zoeken als we verschillen in gedrag willen verklaren, het generatieconcept is niet onderbouwd, schrijven Ravid, Constanza en Romero op 31 juli in Journal of Organizational Behavior. Zullen we er dan na deze rubriek maar mee ophouden? Als goed voornemen voor 2025?

Anne-Marie de Vries van Dijen, SEH-arts

geboortejaar 1970

Dat er momenteel meerdere generaties op de werkvloer rondlopen leidt ongetwijfeld tot veel misverstanden en onbegrip, maar vast ook tot mooie inzichten en hilarische errors die het vertellen waard zijn.

Voor onze eindejaarsspecial met als thema ‘generaties’ vroegen wij naar jullie verhalen over verontrustende of grappige momenten tussen u/jou en oudere of jongere collega's of patiënten.