Eat sleep rave repeat!

Jaren geleden woonde en werkte ik in Londen, en had ik een relatie met iemand die erg van het uitgaansleven hield. Hij had tevens last van atheroomcysten, en net op de dag dat er een enorme rave zou zijn raakte er een ontstoken, in zijn gezicht. Hij vroeg me of ik er niet wat aan kon doen, ik was immers dokter toch?

Ondanks uitleg en kans op allerlei ellende stond hij erop dat ik het zou doen: tijd voor zijn eigen huisarts had hij niet (wachttijd gemiddeld 3 weken destijds), en hij moest en zou die avond op stap gaan.

Hij was niet wars van het een of ander en redelijk relaxed ging hij op de bank liggen. Met een scheermesje, ontsmettingsmiddel, pincet en een hechtdraadje lukte het me niet alleen de atheroom te verwijderen maar ook het kapsel. Pleister erop en weg was hij, op naar het feest van de eeuw. Hij genas met een bijna onzichtbaar streepje op zijn gezicht en was daarna volledig overtuigd van mijn ‘capaciteiten als arts’. Nooit meer zou ik dit experiment herhalen, dat weet ik wel! Maar ik was wel blij dat ik hem had kunnen helpen. Eat sleep rave repeat!