Doordat één maat overspannen was en 50 procent ging werken en een andere maat twee jaar voor zijn pensioen de nacht- en weekenddiensten verkocht, kwam er begin 1997 een plek voor mij in het prachtige Harderwijkse ziekenhuis en was ik daar én de jongste én de eerste vrouwelijke chirurg. Én de eerste met een zelf aangeschafte computer op het bureau!
Die vierdaagse werkweek vond ik wel prima met mijn vier jonge kinderen.
Iedereen kwam de eerste werkdag ‘toevallig’ de ok bezoeken... en ook toevallig riepen mijn maten steevast: ‘Hé daar hebben we de parttimer!’ Een poging om het ok-team mij bij mijn voornaam te laten noemen mislukte jammerlijk. Ik was en bleef op een doktersvoetstuk staan daar.
De maatschapsvergaderingen werden steevast thuis gehouden en ruim begeleid door whisky en sigaren. Er werd meestal niks genotuleerd, maar daags na de vergadering werd aan het tweekoppige secretariaat een paar veranderingen doorgegeven. Toen ik begon met een gecomputeriseerd verslag werd dit met verbazing gelezen en mijn voorstel een jaar later om een ‘maatschaps-e-mailadres’ te regelen werd afgekeurd: waar hebben we dát nou voor nodig ...?
Mariska Scheuer, chirurg, Apeldoorn
Geboortejaar 1958
Dat er momenteel meerdere generaties op de werkvloer rondlopen leidt ongetwijfeld tot veel misverstanden en onbegrip, maar vast ook tot mooie inzichten en hilarische errors die het vertellen waard zijn.
Voor onze eindejaarsspecial met als thema ‘generaties’ vroegen wij naar jullie verhalen over verontrustende of grappige momenten tussen u/jou en oudere of jongere collega's of patiënten.
- Er zijn nog geen reacties
