Geen zin
4 reactiesVoor het eerst in mijn leven had ik na de zomervakantie absoluut geen zin om aan het werk te gaan… Om weer iedere ochtend die trage ziekenhuiscomputer te moeten opstarten, hopend dat ie het überhaupt doet en het wachtwoord niet opnieuw verlopen is.
Om patiënten te moeten uitleggen waarom ik bijvoorbeeld hun spataderen of benigne dermale naevi niet langer in het ziekenhuis kan behandelen door steeds weer veranderende regeltjes van de zorgverzekeraars.
Of waarom de door de overheid afgedwongen DOT (Dbc’s Onderweg naar Transparantie) verantwoordelijk is voor hun vreemde, late nota. Of waarom financiële motieven van een farmaceut verantwoordelijk zijn voor het fait accompli dat een bepaalde zalf alleen in Nederland niet meer verkrijgbaar is. Om tijdens het drukke spreekuur apothekers aan de telefoon te woord te moeten staan, die mededelen dat mijn favoriete recept voor aandoening x niet langer leverbaar is en of ik een goed alternatief weet (zelden!). Om de spreekuren ’s avonds thuis te moeten voorbereiden, omdat het elektronische patiëntendossier zo onoverzichtelijk is. En de via Zorgdomein verwezen patiënten lang niet altijd de juiste afspraak op de juiste plek blijken te hebben gekregen van het (door het ziekenhuismanagement afgedwongen ‘efficiëntere’) Patiënt Contact Centrum. Om herhaaldelijk vast te lopen in het rigide elektronische voorschrijfsysteem, dat ontworpen is voor klinische patiënten en dus ongeschikt voor ons poliklinische vakgebied. Om weer oneindig te moeten dubbelklikken in niet-compatibele programma’s voor afhandelen en registreren van verrichtingscodes.
Enfin, gelukkig gaf de patiëntenzorg zelf mij nog wel dagelijks voldoening, met tevreden patiënten, die soms lieve kaartjes stuurden of bonbons achterlieten.
Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl
Wim van der Pol
Ziekenhuisapotheker np, Delft
Voor mij was ICT juist de reden om met vervroegd pensioen te gaan, 2011, 62 jaar oud. Toen kon het nog. Sindsdien is er kennelijk weinig veranderd, op enkele ziekenhuizen na. ICT is een bedrijfstak, die ongestoord en zonder schaamte kan voortwoekeren... in de arbeidssatisfactie. Het zijn veelal gesloten systemen, waar veel geld mee verdiend kan worden, en veel onderhoudspersoneel nodig is. Van woorden als uitrollen en implementeren krijg ik nog de rillingen.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Tot voor kort dacht ik dat het overal dezelfde doffe ellende was met het EPD en het elektronisch voorschrijven. Toch niet!
Sinds 1 december ben ik werkzaam in de Saxenburgh groep. Bij positieve kritiek durf ik het ziekenhuis wel te noemen. Alles el...ektronisch, ook de aanvragen voor MRI, CT en laboratoriumonderzoek, met meer dan voldoende ruimte om je vraagstelling goed te verwoorden, in plaats van de ene regel op papier die ik in andere ziekenhuizen soms krijg voor de vraagstelling. Elektronisch voorschrijven is geen probleem. Thuismedicatie kan probleemloos overgenomen worden naar klinische medicatie en vice versa. Als ik de ELFjes (Ergo, Logo en Fysio) in consult wil vragen bij een patiënt met een herseninfarct hoef ik slechts een consult in te vullen, en niet drie. Ook collega's vraag ik met een elektronisch consult om raad.
Natuurlijk zijn er kleine bugs, zo onderstreept Word (Altijd dat ellendige Microsoft) het hele document als ik slechts een zin wil onderstrepen, maar men is ook maar net overgegaan naar een nieuw systeem. Men heeft voorafgaand aan het overgaan naar een nieuw systeem blijkbaar goed nagedacht en ik heb de indruk dat men met zijn allen ziekenhuisbreed de schouders er onder gezet heeft. En dat in combinatie met de onverslaanbare Sallandse humor en nuchterheid. Waar een klein ziekenhuis groot in kan zijn!
A. Lavrijssen
Internist, Kapelle
Ik kan collega Nihom " geruststellen".
Dit is een situatie die zich in vele ziekenhuizen waaronder het mijne afspeelt.
Het verbaast mij steeds meer dat wij als beroepsgroep niet in staat zijn om deze wantoestanden dusdanig voor het voetlicht te breng...en bij de buitenwereld en de verantwoordelijken dat er wat aan gedaan wordt.
Helaas betekent dit ook dat onze vertegenwoordigende organisaties tekort schieten .
J. Nihom
neuroloog, Enschede
Dit praktijkperikel is zo vreselijk herkenbaar, dat ik bijna zeker ben dat dit zich heeft afgespeeld in het ziekenhuis waar ook ik werkzaam ben. En als dat niet zo is; dan zijn de zorgen over ICT- en andere ondersteuning nog grootschaliger dan ik al ...vreesde. Hoe dan ook lijkt het de patiënt te zijn die de dokter overeind houdt. Voorheen was dat omgekeerd.