Zonder vinkje geen indicatie!

Ze heeft het altijd over haar drie vaste onderwerpen: haar theekransje deze week (waar zij al jaren niet meer verschijnt), haar man (die al vier jaar dood is), en haar werk van vroeger. Als zij uiteindelijk op straat valt, wordt zij opgenomen op een eerstelijnsverblijfbed. Vanuit het verzorgingshuis zie ik haar dagelijks een wandelingetje richting de supermarkt maken.

Hoewel zij vergeetachtig is en confabuleert heeft zij een goede MMSE-score. Ik vraag de geriater eens mee te kijken. Conclusie: alcoholgerelateerde cognitieve stoornissen. Zolang zij drinkt kan er geen diagnose gesteld worden. Dus op naar de detox. Maar daar luidt het antwoord: als zij geheugenproblemen heeft nemen wij haar niet op! Dan naar een korsakov-kliniek? Antwoord: nee, dokter, zolang zij drinkt kunnen wij haar niet opnemen. Het gebiedsteam vraagt een CIZ-indicatie aan. Gesprek met de CIZ-arts: helaas huisarts, ik ga af op wat de CIZ-indicatiedame mij vertelt. Zonder vinkje in het diagnosehokje mag ik geen indicatie afgeven.

Beleid: mevrouw, u mag vanmiddag naar huis. Wij hebben een taxi geregeld en een paar boodschappen. Succes ermee.

Wij wachten intussen op een val thuis, op een gebroken heup, waarbij de medische kosten veel hoger zullen uitvallen. Is dit het beleid waar we in Nederland mee thuis willen komen? Of in dit geval: liever niet thuis komen…