‘Ziekenhuisbeleid’
1 reactieDaar is opnieuw dat bekende gevoel in zijn rechterbeen, net als vier jaar geleden. Is er weer een trombose ontstaan? Dat zou voor hem levenslange antistolling betekenen. Des te meer reden om de diagnose met zekerheid te stellen.
Deze man van 50 jaar heeft hetzelfde stramme, pijnlijke gevoel in de knieholte als een paar jaar geleden toen hij DVT bleek te hebben. Hij heeft koorts en dat had hij toen ook. Complicerende factor: zijn vrouw is positief getest op covid. Hijzelf had een afspraak bij de GGD voor een test, maar vanwege de sneeuw is die verplaatst.
Het is maandag 8 februari, er heerst een sneeuwstorm en het hele land ligt plat. Ik glibber voor een visite naar zijn huis. Buiten doe ik mijn isolatieschort aan, over mijn winterjas heen en omdat ik niet weet hoe het op te lossen laat ik buiten mijn wanten achter in de sneeuw. Met beslagen bril kom ik binnen.
Mijn patiënt met obesitas, DM 2 en forse spataders heeft een iets dikkere kuit, maar niet de typische DVT-kenmerken. Een twijfelgeval dus. Ik neem een covidkweek af en geef hem instructies over wanneer hij ons direct moet bellen.
De radioloog weigert een echo te maken. Mijn argument dat het voor deze patiënt geen of levenslange antistolling kan betekenen, overtuigt de radioloog niet. ‘Ziekenhuisbeleid’, aldus de arts. Ook als zijn covidtest negatief zou zijn, mag de patiënt het ziekenhuis niet in.
Met patiënt spreek ik af dat we alvast starten met bloedverdunners. We kiezen voor apixaban in verband met hevige prikangst en ik laat dat dezelfde dag bezorgen door de apotheek.
Na overleg met de internist besluiten we toch een D-dimeer te laten bepalen. Naast de koorts is patiënt ondertussen ook gaan hoesten, dus de kans dat de D-dimeer verhoogd is, lijkt groot. Helaas, het lab werkt ook niet mee. Patiënt mag wel per auto komen naar een coronaprikpost 40 kilometer verderop, maar aan huis prikken willen ze niet. ‘Hij is covidverdacht’, en ‘onze auto heeft geen winterbanden’. Acht telefoontjes later gaan ze alsnog langs.
Aan het einde van de tweede dag komt de uitslag: de D-dimeer is normaal. Ik bel blij met de patiënt, hij mag de antistollingpillen weer stoppen. Hij vertelt dat hij die nog niet had gekregen, de abixaban was niet op voorraad en moest eerst besteld worden door de apotheek.
Wat een energie en moeite om een patiënt thuis te behandelen! Elke schakel in dit proces werkte niet mee. Als ik hem had ingestuurd naar het ziekenhuis was ik in tien minuten klaar geweest.
Zijn covidtest was overigens wel positief…
Pascale Hendriks,huisarts, Medisch Centrum Spaarndam
"Herkenbaar! Het is tegenwoordig vaker de logistiek rondom diagnostiek en beleid voor een patiënt die voor hoofdbrekens en stress zorgen dan de diagnostische en beleidskeuzes zelf!"