Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Wvggz: hoe gaan we die met z’n allen volhouden?

9 reacties

De Wet verplichte ggz, Wvggz, roept veel weerstand op vanwege de hoeveelheid administratie die erbij gekomen is. En dat ondanks de landelijke roep – Ontregel de zorg! – om mindering van administratie.

Voor een patiënt in mijn kliniek moet ik een verlofbriefje tekenen. Hij heeft een rechterlijke machtiging maar mag onderhand wel met familie mee op verlof. Meneer verheugt zich al weken op het bezoek aan een museumtentoonstelling.

Gelukkig (voor mij) valt meneer nog onder de oude Bopz-regeling. Het briefje is daarom zo gemaakt: de uren worden ingepend, het formulier uitgedraaid en ondertekend en aan meneer meegegeven als bewijs – voor het geval hij, zoals één van mijn collega’s oppert, onverhoopt door de politie mocht worden aangehouden.

Samen met het secretariaat van de geneesheer-directeur bekijk ik wat er nodig zou zijn onder de nieuwe Wvggz. Een tsunami aan formulieren verschijnt op het scherm. Ik tel er maar liefst 42. Formulieren om meldingen te maken van tekortschieten zorg, onttrekken verplichte zorg, formulieren betreffende de zorgkaart, een verzoek tot alsnog voorbereiden zorgmachtiging, mededelingen aanvraag, etc. etc. De secretaresse heeft ze allemaal uitgeprint en in een map gedaan om de juiste te kunnen kiezen, want het zoekt anders zo beroerd in dit oerwoud aan formulieren.

Maar hoe zit het nou met dat verlof?

Wacht even, dit formulier moet het zijn, art. 9.2.: ‘Verzoek tot toestemming onderbreking of beëindiging verplichte zorg dan wel overplaatsing’. Of nee, dan toch artikel 8:17, lid 2: ‘Verzoek tot toestemming onderbreking verplichte zorg’. Hoewel beide formulieren aangenaam kort zijn, dat dan weer wel, lijkt het erop dat de geneesheer-directeur zijn toestemming zal moeten geven…

We komen er niet helemaal uit. Secretaresse gaat het daarom intern uitzoeken om, zoals ze zegt, ‘zeker te weten dat we geen bergen werk gaan verzetten voor een simpel bezoekje aan de kapper’.

Ik vraag me af hoe we dit met zijn allen gaan volhouden.

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Siep de Groot

    huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde

    Het is jammer dat collega de Rode zo veel moeite heeft met de nieuwe krankzinnigenwet. De BOPZ gaf onvoldoende rechten. Ik zag persoonlijk
    dat patienten onterecht een IBS/ RM hadden die zomaar werd verlengd.
    Er waren onjuiste diagnosen en vrijwel i...edeeen kreeg een cocktail van psychofarmaca met de nodige bijwerkingen. Overbehandeling was normaal. Machtsmisbruik lag steeds op de loer en vasthouden aan een van de 347 diagnosen in de DSM-5 was usance. Vele patiënten met normaal gedrag hadden veel eerder naar huis gekund, maar bekend is dat voor de GGZ lichte patiënten meer geld opleveren. Zware patiënten
    zijn duur. De schrijnende gevallen die collega Rode noemt zag ik niet.
    Het is logisch dat bij zorgvuldig handelen in de nieuwe dwangwetten er meer papierwerk werk is. Dat zien we ook bij de euthanasiewet.
    Huisartsen zouden veel meer betrokken dienen te worden bij de beoordeling van dwangopname. Dwang is iemands vrijheid benemen, het ergste wat je in een rechtsstaat kan overkomen. Ook in Nederland zitten nog veel mensen onterecht gevangen.
    Er worden ruim 1 miljoen mensen behandeld bij de GGZ. Laten wij een groot deel van die mensen ontslaan uit de behandeling en hen er op wijzen dat er moeilijke tijden zijn in het leven en dat we daar zonder hulp mee om moeten gaan. Depressies gaan vanzelf over zonder SSRI’ s. De huisarts kan meehelpen rouw en depressie door te komen. Zo ontstaat er meer ruimte voor psychiaters om zware psychiatrische patiënten te behandelen die nu op een wachtlijst staan. Zie ook dagblad Trouw d.d
    18 juli 2020. Daarin staat wederom dat de GGZ vastloopt als er niets verandert. Zorgverzekeraars luiden de alarmbel. Psychiaters zouden veel meer de wijk in moeten en zich niet achter glimmende bureaus en computers dienen te verschuilen. Ik zag in de kliniek dat er gemiddeld 15 minuten per week face to face contact was met hun patiënten.
    Siep de Groot, huisarts niet praktiserend en ervaringsdeskundige als geïnteresseerde in de psychiatrie.

  • Hans Rode

    Psychiater, Utrecht

    Er zijn maar weinig landen ter wereld waar de verplichte zorg zo goed is dichtgetimmerd als in Nederland.In de meeste landen kan familie of de eigen arts een patient niet alleen verplicht laten opnemen, maar ook direct tegen wil en dank in laten beha...ndelen. In ons land wordt de autonomie van de patient boven de waardigheid geplaatst. Daarom zien we jammergenoeg de schrijnende psychiatrie gevallen waarbij familie of omwonende al maanden lang de noodklok luiden, terwijl er niet ingegrepen en behandeld kan worden. Zo raken deze ernstige zieke patienten hun waardigheid en vrijheid kwijt, en zijn een stigma rijker, nadat ze onder de ogen van velen, maatschappelijk teloor zijn gegaan of in levensgevaarlijke situaties terecht komen. De antipsychiatrische toon in sommige reacties past niet bij de nieuwe WVGZZ. Die wet heeft namelijk echt een flinke verbetering tot doel gehad: verplichte zorg alleen als het niet anders kan, en dan liefst ook nog thuis. De uitvoering is alleen voor veel hulpverleners en vooral patiënten onnodig ingewikkeld gemaakt met tientallen juridische bananenschillen waarover gemakkelijk wordt uitgegleden. En het kost ook teveel kostbare tijd, die ik zelf liever direct aan mijn patiënten besteed. De overheid heeft gelukkig door dat ze een gedrocht van een wet hebben gemaakt, en komen niet voor niets binnen 6 mnd met een reparatiewet. Intussen heeft die wet al meer kapot gemaakt dan ons lief is: hulpverleners en ook Geneeskundig Directeuren haken af en kiezen er voor de zorg voor deze meest zieke patiënten te verlaten.

  • Els van Veen

    huisarts, Dalfsen

    PS Ik had mijn reactie geplaatst zonder de tweede reactie van psychiater Eijkelenboom te zien. Daar ben ik het ook helemaal mee eens. Soms kun je niet onder dwang uit.

    Maar ik zou het goed vinden dat psychiaters uit de slachtofferrol stappen. Nat...uurlijk is overbodige administratie belastend. Maar blijf vooral uitgaan van het lijden en de last van de patiënt (en niet van uw eigen lijden en last). Natuurlijk is onderstand heel naar (ik citeer psychiater Karemaker)

    'En dan heb ik het nog even niet over getraumatiseerde mensen die zo suïcidaal zijn dat ze even tegen zichzelf moeten worden beschermd om een suïcide te voorkomen. Prettige kanttekening daarbij: elke geslaagde suïcide wordt door de maatschappij gezien als falen van de ggz. Elke moord door een psychotisch iemand ook. Maar dat is een separate discussie waard.'

    Suïcidaliteit is vooral dramatisch voor de mensen zelf. En een psychose idem. Dáár zouden psychiaters vooral van moeten uitgaan. Ik schrijf dit ook als persoonlijk betrokkene, ik heb zowel suïcide als psychoses in mijn familie van nabij meegemaakt. Overigens was daar geen psychiater bij betrokken. Maar het leed, ook voor nabestaanden, is immens.

  • Els van Veen

    huisarts, Dalfsen

    Psychiaters zouden dwang zoveel mogelijk moeten voorkomen, dat ben ik geheel eens met psychiater Eijkelenboom. Het beste is om mensen vrijwillig te behandelen. Dwangbehandeling kan traumatiserend zijn. Dat heb ik verschillende malen gehoord van mense...n.

    Ik schrik van de woorden van psychiater Karemaker. In een paar zinnen wordt 'psychose' met 'moord' in verband gebracht. Op psychose rust een groot stigma. Dit maakt het stigma alleen maar groter. Verreweg de meeste mensen met een psychose zijn niet gewelddadig, ook niet tijdens de psychose.

  • Eijkelenboom

    Psychiater, Maastricht

    Fijn om te lezen dat mijn reactie collegae niet koud laat. Wat ik niet poog te zeggen is dat dwang ‘nooit nodig’ nog ‘altijd zinloos’ is. Het gaat mij om het gemak waarmee dwang wordt toegepast zonder zorgvuldige toetsing van subsidiariteit, doelmati...gheid en proportionaliteit. Natuurlijk is het soms nodig om de burgemeester of rechter te vragen om het mogelijk te maken dwang toe te passen. Echter, door de frustratie over de WVGGZ en alle formulieren gebeurt het maar al te vaak dat er van alles wordt aangevraagd en van alles wordt toegepast zonder echt naar alternatieven, werkzaamheid van de interventie en proportionaliteit te kijken. Ja, we hebben een moeilijk vak en politiek en maatschappij dichten ons soms meer verantwoordelijkheid toe dan waar wij verantwoordelijk voor gemaakt zouden moeten worden, maar als wij die druk niet kunnen verdragen en het vertalen in meer dwang richting de patient dan zijn we fundamenteel verkeerd bezig. Ik pleit dan ook voor minder gezeur over wet en regelgeving en gemekker over wat anderen van ons vinden maar hoop vooral dat we pogen middels zo min mogelijk dwang en zo veel mogelijk goede zorg, verleiding en drang te bereiken waar we voor willen staan.

  • Siep de Groot

    huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde

    Het is verheugend dat collega Eikelenboom tegen de gevestigde orde van psychiaters aan trapt. Dwang is zinloos. Ondergetekende had als geïnteresseerde in de psychiatrie een unieke inkijk bij patiënten die met dwang waren opgenomen op een gesloten afd...eling. Met hen voerde ik intensieve gesprekken niet alleen in de kliniek maar ook na ontslag.
    Zij bleken gevoelens van machteloosheid, slaap- en stressstoornissen te hebben en werden door hun omgeving gestigmatiseerd en zelfs verstoten . Ook was polypragmasie door de enorme hoeveelheden psychofarmaca iets wat patiënten niet begrepen en niet volhielden. Verpleegkundigen volgden een rigide protocol, patiënten hadden het nakijken. Dwangverpleging biedt geen mogelijkheden voor echte hulp aan patiënten. De strafrechterlijke veroordeling van de GGZ te Eindhoven wegens dood door schuld spreekt boekdelen. Collega Karemaker als u de rompslomp teveel vindt gaat u de barricaden maar op en bezoek eventueel met de politie uw lastige patiënten en zorg voor adequate hulp. Dwangverpleging lost niets op, brengt geen genezing en na ontslag van de patiënt bent u weer bij af. Lees ook het door psychiaters verguisde boek van Gotsche: “ Dodelijke psychiatrie”. Maar u kunt natuurlijk ook overgaan tot het kiezen van een ander beroep.
    Siep de Groot, huisarts, niet praktiserend en ervaringsdeskundige onder patiënten met doorgemaakte dwangverpleging.

  • Karemaker

    Psychiater FACT, Rotterdam

    Goed idee! Iedereen vrijwillig in zorg en dagelijks langs bij de patiënt thuis. Als ze open doen want ze hebben immers. geen probleem. De buren zijn lastig, Albert Heijn vergiftigt hun eten en er zijn camera’s in hun huis geplaatst door de aivd om he...n tot op het toilet toe in de gaten te houden.
    Komt de huisarts er langs? Nee. De politie? Nee want dat is niet hun zaak. Met de familie zijn alle banden ook verbroken en er zijn grote betalingsachterstanden en vervuiling dus de woningbouwvereniging wil patiënt uit huis zetten.

    Ik zie even de vrijwilligheid van bovenstaande situatie niet in, deze mensen lijden onbeschrijfelijk en verdienen zorg en bijstand. Die zij categorisch zullen afwijzen als dit vrijwillig zou moeten gebeuren.

    En dan heb ik het nog even niet over getraumatiseerde mensen die zo suïcidaal zijn dat ze even tegen zichzelf moeten worden beschermd om een suïcide te voorkomen. Prettige kanttekening daarbij: elke geslaagde suïcide wordt door de maatschappij gezien als falen van de ggz. Elke moord door een psychotisch iemand ook. Maar dat is een separate discussie waard.

    Ik heb een enorme hekel aan de papieren rompslomp door de wvvgz maar zou zonder mogelijkheid tot verplichte zorg een ander vak kiezen. Non nocere is niet makkelijk in de psychiatrie, maar ondraaglijk lijden werkeloos moeten verdragen zou mij niet lukken.

  • Eijkelenboom

    Psychiater crisisfienst, Maastricht

    Met jaren ervaring in de acute psychiatrie en werken op een gesloten afdeling moet ik helaas constateren dat ik het gemekker van mijn collegae een beetje zat ben. Als we net zo veel energie zouden steken in het voorkomen van dwang als velen van ons z...euren over de WVGGZ dan zouden we enorm veel patiënten beter behandelen en er nog veel meer werkplezier aan overhouden ook. Toch wel zorgwekkend dat niet een collega psychiater maar een collega huiskat (zie vorige reactie van Siep de Groot) ons daarop moet wijzen.

  • Siep de Groot

    Huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde

    Hoe gaan we dat volhouden?
    Gewoon niemand meer met dwang opnemen. Het benemen van je vrijheid is het ergste wat een mens kan overkomen. Dwangmaatregelen zijn de laatste jaren sterk toegenomen. Het is juist nu belangrijk om patiënten meer rechten te ...geven. Dat zal wel een papiertje meer kosten.
    Gelukkig hebben we afgedaan met de BOPZ. Het is te gek voor woorden dat psychiaters over iemands vrijheid beslissen door de rechter te adviseren die dat oordeel zal volgen. Dwangopname zou verboden dienen te worden in onze rechtsstaat. Vertrouwen opbouwen door goede begeleiding thuis door deskundigen, dagelijks, zonder dwang en zonder dwangmedicatie. Er is al polypragmasie genoeg in de psychiatrie.
    Kijk ook naar de TV serie “ Tycho in de psychiatrie” .
    Siep de Groot, huisarts niet praktiserend, met ervaring en interesse in de psychiatrie tussen dwangpatienten.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.