Wiens roer moet eigenlijk om?
8 reactiesOp een vrije dag ga ik mee als hulpouder met de klas van mijn dochter naar een voorstelling in onze stad. Aangekomen bij het theater blijkt een 7-jarige klasgenoot een klein zilveren versiersel in zijn gehoorgang te hebben gestopt. De leerkracht is van plan hem ter plekke op te laten halen door een van zijn ouders. Hoewel ik als internist vooral verstand heb van > 18 jaar, zie ik dat het met het juiste tangetje eenvoudig te verwijderen moet zijn. Na telefonisch toestemming van zijn vader te hebben gekregen vraag ik om een pincet bij het theater. Dat blijkt net niet het juiste instrument te zijn.
Evenwel blijkt er om de hoek een huisartspraktijk te liggen. De wachtkamer is leeg als de jongen en ik binnenstappen. De praktijkassistente hoort mijn verhaal aan. Ik leg vooral mijn verzoek voor om samen even met het juiste pincetje te mogen kijken of het gaat lukken het versiersel te verwijderen. Ze zegt dat we mogen wachten in de wachtkamer en overlegt, buiten mijn gezichts- en gehoorveld, met de huisarts. De huisarts laat de praktijkassistente aan mij meedelen dat we hiermee naar de eigen huisarts van de jongen moeten, of ons in moeten schrijven in de praktijk als passant. Mijn antwoord dat het naar verwachting in tien seconden is gepiept en een hoop stress bij het jongetje wegneemt blijft hangen in het luchtledige. Ik laat de discussie voor wat het is en op straat troost ik het kind. We besluiten samen eerst de voorstelling met de klas te gaan bekijken. Tijdens die voorstelling regel ik dat zijn vader vast een afspraak maakt bij hun eigen huisarts voor als we straks weer terug op school zijn. Daar wordt die middag inderdaad in enkele seconden het voorwerp verwijderd met het juiste instrument. Huisartsen in mijn stad manifesteren zich met ‘Het Roer Moet Om’. Maar na vandaag vraag ik me ook af: wiens roer eigenlijk?
