Waylon

Als haar huisarts mocht ik de zorg overnemen en ik zag haar steeds nieuwe doelen zoeken. De Olympische Spelen, de verjaardag van haar vriendin, carnaval en daarna Pasen. Ze wilde niet meer naar het ziekenhuis, ook niet na een val, waarbij ze zeer waarschijnlijk haar heup brak. Ze was aan haar bed gekluisterd en haar slaapkamer met televisie werd haar enige leefruimte. De noodzakelijke hoge dosering morfine maakte dat ze regelmatig in de televisie gezogen werd, de hele wereld over. Zo was ze samen met Max Verstappen in Seoul getuige geweest van de Olympische Spelen en tijdens de Paralympische Spelen vroeg ze aan de wijkverpleegkundige hoe het toch mogelijk was zulke goede zorg te leveren zonder benen.

Na een opiatenrotatie werd ze weer helemaal helder, en op een dag vertelde ze me triomfantelijk dat ze een nieuw doel had: ze wilde het Eurovisiesongfestival halen. Want Waylon had bij De Wereld Draait Door zo’n mooi liedje gezongen, dat ze hem wilde zien winnen. Nog een week later verbaasde ze me opnieuw: ze hoefde het songfestival niet meer te halen, want Waylon had het verkeerde liedje gekozen. De reservetijd van de blessuretijd bedroeg drie maanden: net voor Pasen sliep ze rustig in, moe van alle nieuwe doelen.