Waterboarden!
3 reactiesOnlangs werd mij door een longarts in een groot ziekenhuis in de Randstad, voorgesteld een bronchoscopie te ondergaan. Hoewel ik daar niet naar uitkeek, begreep ik ook wel dat het onderzoek – naar de oorzaak van veelvuldig terugkerende pneumonieën – niet compleet zou zijn zonder bronchoscopie, dus stemde ik toe.
Toen ik de vraag stelde of dat onder een roesje kon gebeuren, bleek dat hierover in dit ziekenhuis geen afspraken met de anesthesiologen bestonden. Een roesje was dus niet mogelijk. Enfin, gepokt en gemazeld door diverse andersoortige scopieën, vier bevallingen en een grote operatie dacht ik: ach, hoe erg kan het helemaal zijn? De longarts suggereerde nog dat een pilletje Dormicum wel verlichting zou kunnen geven. Maar verderop in het traject werd dat nergens aangeboden, zodat ik de bronchoscopie zonder enige vorm van sedatie onderging.
En, was het erg?
De ingreep was met stip het meest traumatische wat ik ooit heb moeten ondergaan. Niet eens het kokhalzen bij het inbrengen, of het voortdurend proberen de hoestprikkel de baas te blijven, maar het (recidiverend) gevoel te stikken, en niet te weten wanneer je weer lucht krijgt maakt het tot een ervaring die ik het beste kan vergelijken met telkens onder water gehouden worden en niet weten wanneer je weer boven mag komen om naar adem te happen. Een soort waterboarden in de kliniek!
De twee zusters die je armen in de houdgreep houden en goedbedoeld in je oor fluisteren ‘dat je het echt heel goed doet’ helpen daar niet bij. Een roesje wél!
Mocht er ooit nog een volgende keer komen, is het voor mij een reden een ziekenhuis uit te zoeken waar hierover wél afspraken gemaakt zijn. Ik kan niet begrijpen dat waar er goede en eenvoudige mogelijkheden bestaan om dit (algemeen als zeer onprettig erkend) onderzoek te verlichten, dit niet met beide handen aangegrepen wordt.
In deze tijd waarin iedereen de mond vol heeft van ‘de patiënt centraal stellen’ zou ik denken: begin hier eens mee!
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Hetzelfde overkwam mijn vrouw bij de MDL-arts die een gastroscopie wilde doen. Maar zij liet zich niet zo makkelijk overwinnen. Uit pure paniek kreeg de endoscopie verpleegkundige een lel, en als de MDL-arts geen stap achteruit had gedaan was hem het...zelfde overkomen.
Zullen we met zijn allen proberen de geneeskunde een beetje humaan te houden? En bij dergelijk onderzoek gewoon een roesje geven?
Sander de Hosson
Longarts, Groningen
Beste lezer,
Wij hebben hierover een jaar geleden dit artikel geschreven:
https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/sedatie-bij-bronchoscopie-kan-en-moet.htm
I. Nanninga
Arts, mexico
Zelf heb ik ook eens een bronchiscopie ondergaan (zonder roesje) en ik had gelukkig een andere ervaring. Het viel mij eigenlijk best mee.
Het inademen van de verdovingsvloeistof en het inbrengen en er weer uithalen van de scoop waren niet prettig, ...en bij het laatste trad inderdaad een sterke hoestprikkel op, maar voor mij was het zeker niet traumatisch.
Maar de moraal van dit verhaal is dat we luisteren naar de patient en de patient voor de ingreep adequate voorlichting geven, op zijn of haar gemak stellen en de optie roesje of geen roesje aanbieden. Het "ondergaan"van welk onderzoek dan ook wordt hierdoor veranderd in "coopereren met" het onderzoek wat een stuk prettiger is voor zowel patient als verrichter.