Wat je van ver haalt…?

Het blijkt namelijk dat deze verzekeringsmaatschappij vanuit één ‘centraal’ punt, namelijk in Maastricht, haar medische hulpmiddelen verspreidt over het land. Dit betekent dat de blaaskatheter voor bovengenoemde patiënten zo’n 225 kilometer moet afleggen alvorens de blaas van mevrouw A tot onder haar navel daalt, mevrouw B het niet meer noodgedwongen in haar ‘inco’ moet doen en mevrouw C zonder onrust kan sterven. En dit terwijl in ons pand een apotheek gevestigd is waar de inbrengsets van blaaskatheters op de plank liggen. Maar vanwege de afgesloten zorgcontracten met één firma wordt de blaaskatheter die 10 meter verder ligt niet standaard vergoed.

In telefonisch contact doet de verzekering het voorkomen alsof het een gemakkelijke procedure is om de katheter door onze apotheek te laten leveren, maar dit blijkt in de praktijk niet het geval. Het kan namelijk alleen maar als onze apotheek telefonisch toestemming krijgt van de verzekering om te leveren en vervolgens heel veel administratieve procedures volgt. Echter, de apotheek moet vervolgens afwachten of ze een katheter teruggeleverd krijgt, en daarom doet ze dit begrijpelijkerwijs niet meer. Een andere optie om snel over een katheter te beschikken is dat de patiënt hier 60 euro voor betaalt en vervolgens verdwaalt in regelingen waardoor hij kan fluiten naar een vergoeding. Dat laatste heeft noodgedwongen wél plaatsgevonden om te voorkomen dat de blaas van mevrouw A op tepelhoogte eindigde. Alle lof voor de ‘Firma hulpmiddelen’ die met ongekende snelheid de blaaskatheters vervoerde, zodat diezelfde avond de andere twee dames de rust kregen die zij verlangden. De reis van 225 kilometer voelt echter inefficiënt, milieubelastend en heeft het lijden van onze patiënten verlengd.