Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Visite geëist!

5 reacties

Zondagochtend half acht, regiedienst op de post in Heerenveen. Samen met tien doktersassistentes probeerden we de hausse aan telefoontjes in goede banen te leiden. Advies geven daar waar mogelijk, met triagewijzers de urgentie bepalen van degenen die op de post of thuis gezien moeten worden en vooral zorgen dat er geen ongelukken gebeuren.

Een van de vele telefoontjes betrof een dame van in de 70, rolstoelafhankelijk, met de ziekte van Parkinson. Ze was met haar vinger blijven haken en liep daarbij een topletsel van een vinger op.

De beller, haar zwager, schatte in dat dit geplakt of misschien zelfs wel gehecht zou moeten worden. Of er een dokter thuis kon komen, was de vraag. De assistente informeerde of ze ook naar de post kon komen. De beller vond van niet: mevrouw was rolstoelafhankelijk, dus moest er thuis een dokter komen om de wond te plakken. En wel met spoed.

Er volgde een discussie, die door de zwager, duidelijk geërgerd, werd beëindigd met de mededeling dat hij erop stond dat er een huisarts zou komen, en zo niet, dat hij een klacht zou indienen. Hierop overhandigde de assistente de telefoon aan mij, met de mededeling dat de beller huisarts in ruste was. Regio Amsterdam.

In het collegiale overleg dat volgde was de man iets minder dwingend; het verzoek bleef hetzelfde, met dit verschil dat hij geen spoedvisite eiste. En dat hij de klachten alleen zou indienen als er geen huisarts zou komen. Ik probeerde hem nog te wijzen op de drukte en sprak over kosten en noodzaak, maar de collega hield voet bij stuk en was onvermurwbaar. In Amsterdam is dit de normaalste zaak van de wereld, en komt de huisarts gewoon het wondje van de vinger thuis plakken, zo besloot hij.

Ik kon hier niets tegenin brengen en beloofde een huisarts thuis, zonder zwaailichten, en zonder te kunnen zeggen hoelang de wachttijd zou zijn.

Ondanks publiekscampagnes, ondanks posters in onze praktijken en op de huisartsenpost, blijft de telefonische triage een heikel punt en vinden veel bellers nog steeds dat ze bij voorbaat recht op huisbezoek hebben.

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Fred Bekker

    ouderenpsychiater, Apeldoorn

    "In het collegiale overleg dat volgde", hoezo collegiaal overleg? als ik mijn huisarts raadpleeg, is dat toch ook geen collegiaal overleg? dan ben ik toch gewoon patiënt/hulpvrager en is mijn medische achtergrond irrelevant. Hier is een verkeerd sign...aal afgegeven. Begrenzen is de enige remedie.

  • M. de Vries

    Amsterdam , AIOS verzekeringsgeneeskunde

    Beller dreigt met klacht, dus komt de HA langs, ook al ziet die laatste daartoe eigenlijk de noodzaak niet.

    Zo leer je een kleuter (of een collega in ruste) dat drammen zin heeft.
    Wat is er zo rampzalig aan een klacht van een drammer? Dat iemand... ontevreden is over de service? De HAPen vormen toch geen hotelketen die afhankelijk is van gunstige online reviews?

    Er is de gelegenheid om langs te komen (er rijden vast ook (rolstoel)taxi’s in regio Heerenveen), en anders veel plezier met uw klacht.

  • Jojanneke Kant

    Huisarts en kaderarts Spoedzorg, Den haag

    @Jan Wuister: ik doe met je mee hoor!

  • Jan Wuister

    huisarts, Den Haag

    En dat zou ook best kunnen als we zorgen voor een betere bezetting tijdens de ANW uren, wat prima zou kunnen als we de zaak eens gingen professionaliseren: geen zwaar belaste huisartsen die ook dit nog erbij moeten doen, naast hun veeleisende dagprak...tijk, maar toegewijde huisartsen die er speciaal ervoor kiezen om dit werk te doen, met de bereidheid om zich hierin ook extra te bekwamen. Het vergt een beetje omdenken, maar iedereen is er bij gebaat: de huisarts, de postassistente en last but not least zeker ook de patiënt: overdag, omdat hij beter bij zijn eigen huisarts terechtkan, die minder vaak afwezig is ter compensatie van zijn haar diensten, en 's avonds, omdat er een toegewijde, uitgeruste huisarts aanwezig is om hulp te bieden.

  • A. Colon

    Neuroloog, Heeze

    Geachte collega,

    Aangezien wij iedereen gelijk dienen te behandelen heeft u nu besloten om vanuit uw HAP bij rolstoelgebonden pati"enten met een wondje voortaan huisbezoeken af te gaan leggen. Niet met zwaailicht, maar wel als dienstnoodzaak. Of g...eldt dat alleen voor pati"enten die met een tuchtzaak dreigen? Of anderszins voldoende stampij maken? Ik vrees een beetje dat in det laatste geval de geciviliseerde pati"enten en families door de overmaat aan tijd die u die andere categorie moet geven aan het kortste eind gaan trekken en op een gegeven moment onvoldoende zorg gaan krijgen. En dat baart mij zorgen. Zijn wij in de " eeuw van de schreeuw" beland?
    Overigens kan ik mij nauwelijks voorstellen dat een weldenkend tuchtcollege een dergelijke klacht ontvankelijk zou verklaren. Het lijkt mij dus een loos dreigement.
    Nog een advies aan onze collega in ruste: Als het in Amsterdam allemaal zoveel beter geregeld is kunt u overwegen met uw hele familie in ruimste zin van het woord daarheen te verhuizen. Ik ben echter bang dat het u daar nog mer tegen gaat vallen. De tijden zijn veranderd.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.