Pamperen op de post
4 reactiesAls telefoon-regiearts op de hap werd ik geconfronteerd met een staaltje protocollering, ontsproten aan de bemoeizucht van indirect verantwoordelijken (‘de branche’).
Zondagmiddag: een 90-jarige man heeft volgens de thuiszorg nood aan een visite omdat hij al weken wisselend diarree heeft en maar 60 cc geplast heeft de afgelopen twaalf uur. Men is bang dat patiënt uitdroogt. Ik was enigszins verbaasd dat de urineproductie zo exact gemeld werd bij een patiënt zonder katheter. Maar aangezien patiënt een tweetal diuretica gebruikte en gisteren gevallen was, kon ik mij wel vinden in het verzoek en honoreerde de vraag.
Een uur later verzoekt de EVA (eerst verantwoordelijke assistente) mij om de patiënt te bellen en te checken hoe het met hem is. Want het protocol bij een U2-visite schrijft dat voor. Na herbeoordeling van de registratie geef ik te kennen dat de ernst van de situatie het niet noodzakelijk maakt dat ik ga bellen. Het gaat immers om al langer durende symptomen en een inschatting door de visitearts of er sprake is van dehydratie. Mijns inziens geen reden om per se binnen een uur gezien te worden. Daarnaast verwachtte ik dat de visitearts zeker binnen de daarvoor gestelde twee uur bij de patiënt zou zijn.
Deze beoordeling werd echter niet geaccepteerd door de EVA; dan had ik er maar een U3 van moeten maken!
Protocollair kon ik daar natuurlijk niks tegenin brengen. Mijn inhoudelijke argumenten dat er grote diversiteit is in de feitelijke urgentie binnen de klasse U2 en dat een uur reactietijd geen wetenschappelijk onderbouwde norm is, mochten niet baten. Ook delegeren van deze taak naar de assistente die de triage gedaan had viel buiten het protocol.
Door mijn gesputter kwam zij tevoorschijn met de notulen van een telefoon-regieartsenoverleg van april 2014, waaruit het volgende citaat:
‘Manager X deelt mede dat het protocol triage is aangepast n.a.v. de nieuwe “branche”- normen. U1: 90 procent binnen twintig minuten en 98 procent binnen dertig minuten. U2: 90 procent binnen één uur en 100 procent binnen twee uur. Indien er vertraging ontstaat waardoor een patiënt bij een U2-visite niet binnen een uur door de arts kan worden gezien, dient de huisarts te bellen met de patiënt.
Collega Y zegt dat hiermee een extra taak bij de telefoon-regiearts gelegd wordt.
Manager Z legt uit dat deze norm door “de branche” wordt opgelegd en uitvoering noodzakelijk is en de inspectie toezicht houdt op de naleving hiervan...’
De extreem defensieve cultuur die binnen de huidige huisartsgeneeskundige spoedzorg heerst leidt tot pampergeneeskunde, waarbij het professionele oordeel van de huisarts en de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt (of diens omgeving) volledig terzijde worden geschoven.
Jeanny van Breemen
Sinds kort na 38 jaar met pensioen als huisarts, Nijmegen
Gedurende de jaren zie ik de zorg steeds defensiever worden. Ook vind ik dat wij teveel achter alle onnodige regels, afspraken aanlopen om discussie te vermijden. Assistentes kunnen er niets aan doen, wij wel! Accepteer dit niet en gebruik je verstan...d.
Gerard Bles
Huisarts en medisch manager , Rotterdam
Een goed voorbeeld van incidentenregelgeving. Het is wel wat te simpel om de vinger naar INEEN te wijzen. De besturen van de Nederlandse huisartsenposten hebben de laatste jaren grove fouten gemaakt met betrekking tot het weinig kritisch accepteren v...an de adviezen die INEEN uitbracht.( pregnant voorbeeld zijn de de accreditatieeisen van de triagistes geweest, die uiteindelijk tot grote schade op de werkvloer heeft geleid ) INEEN doet overigens ook veel goede dingen .
Blijkbaar gaat de HAP in het artikel nog verder met een eigen kwaliteitsbeleid waar volledig voorbijgegaan wordt aan de pragmatiek van de werkvloer en de uiteindelijke medische eindverantwoordelijkheid van de huisarts. Huisarts recht je rug zou ik zeggen. De happen zijn wel verworden tot zorginstellingen maar zonder de huisarts kunnen ze niet !! . Ik zou nooit bellen als ik daar de medische noodzaak niet van zie . Onzin doen ze maar zelf ... Sorry dan !!
Huub van Haasteren
Huisarts, Leiderdorp
Prachtige term, collega Terpstra! "De InEen-cultuur", elke dienst verbaas ik me weer hoe dit verschijnsel ten koste gaat van "Het Gezonde Boerenverstand" of, zoals in deze casus het professionele oordeel van de huisarts.
Nico Terpstra
huisarts, Hoorn
Patiënten weten de achilleshiel van de defensieve ANW-zorg al lang - als ik een verwijsvraag met redenen omkleed afwijs, is er altijd wel een manier om via de HAP en de SEH binnen te komen bij de specialist, want niemand die in loondienst is, durft a...f te wachten buiten kantoortijd. De InEEN-cultuur noem ik het maar: als uit de rapportages van middelmanagement blijkt dat de protocollen goed gevolgd zijn, heerst er tevredenheid bij ambtenaren. Op hún valt niks aan te merken, en de inspectie klapt. Of het hier zinnige, zuinige zorg betreft is vers 2.