Ontregeld?

De behandeling begint met brachytherapie. Bij controle een jaar later komt een botmetastase in de tibia aan het licht. Nadat ze in het mdo is besproken, wordt er behalve palliatieve radiotherapie ook een hindfoot nail geplaatst. De behandeling vervolgt met chemotherapie, later ook immunotherapie. De diabetes wordt door onze POH gecontroleerd. De dexamethason die de vrouw voorafgaand aan de chemotherapie krijgt veroorzaakt vaak ontregeling van de glucosespiegels. De bloedafnames worden in deze chronische fase van de gemetastaseerde kanker steeds vaker een probleem. De oncoloog laat een port-a-cath plaatsen. Onze POH vraagt bloed- en urineonderzoek aan in het kader van de jaarcontrole van de diabetes.

En dan begint de rompslomp. Het lokale laboratorium begint te sputteren. Er is geen medewerker die aan huis een port-a-cath kan aanprikken. Mevrouw zal hiervoor naar het ziekenhuis moeten. Nog een poging: de thuiszorg. Ook daar vang ik bot. Pardon? U heeft zorgplicht, probeer ik nog op een nette manier te zeggen. Maar nee, er is niemand met de bevoegdheid om een port-a-cath aan te prikken. Ze zullen het ‘meenemen’ en  ‘ernaar kijken’, om de managerstaal maar weer eens als een containerbegrip zorgland in te slingeren. Dan de urine maar, zeg ik. Maar nee, voor alleen urine ophalen komt het laboratorium niet aan de deur. Regels zijn regels. Volgende telefoontje is met het ziekenhuis. Of ze daar geprikt kan worden. Maar nee, eigenlijk kan dat niet, want de DM-controles gebeuren niet door een specialist in het ziekenhuis. Gelukkig snapt het ziekenhuis wel dat hier geen andere oplossing voor is. En zowel het bloed- als urine onderzoek kunnen in het ziekenhuis verricht worden. Helaas weer een extra rit voor onze patiënt.

Hoe verder met ONTREGEL de zorg?!