Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Onderbenen

1 reactie

Het lijkt me niet zo’n verkeerde vraag: ‘Heeft u ­misschien last van schimmel tussen de tenen?’ ­Desalniettemin kan ik de blik die op me afgevuurd wordt vanaf de andere kant van het bureau, niet als vriendelijk omschrijven. Is schimmel een slecht gekozen woord, denkt hij dat ik denk dat hij oud is of heb ik per ongeluk iets anders gezegd dan ik dacht?

‘U heeft duidelijk het dossier niet gelezen’, volgt er op de blik. Mijn ogen schieten nog een milliseconde naar het beeldscherm rechts, om te achterhalen wat ik gemist heb.

Ik heb het dossier gescreend zoals ik dat altijd doe voordat ik een patiënt binnenroep, omdat ik, bij een niet-vrijwillig gebrek aan een eigen praktijk, de patiënten nooit goed ken. Ik besef dat er geen redding meer mogelijk is en wacht af. ‘Ik heb namelijk geen onder­benen meer’, volgt de knock-out, ‘en ik vind het heel erg slecht dat u dat niet weet.’ (Even ter verdediging van mijn ­klinische blik: de patiënt liep de spreekkamer binnen, had een lange broek aan en was niet opvallend kort.)

Ik kan niet anders dan mijn excuses aanbieden. We bespreken deze pijnlijke misser en het feit dat hij daar vaker tegenaan loopt. De lucht klaart gelukkig weer wat op. Ik kijk nogmaals in het dossier, om er vervolgens achter te komen dat ik het niet zozeer gemist had, maar dat de verloren benen ‘niet op de kaart’ staan. Zelfs niet één been, toch ook een significant verlies.

Het is ondertussen kwart over 8 en ik heb nog een tot 17.00 uur gevuld spreekuur staan. Als waarnemend huisarts ligt het gevaar altijd wel op de loer, maar ik hoop dat het niet weer een dag wordt waarbij ik geacht word allerlei niet-waarneembare zaken waar te nemen.

Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl

Praktijkperikel huisartsgeneeskunde communicatie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A. G?bel

    Huisarts, Amstelveen

    Is deze meneer niet gewoon wat snel op zijn teentjes getrapt?
    (ik had pas door dat je dit als een heel flauwe grap kunt opvatten nádat ik het opgeschreven had - sorry!)

    Dit is toch helemaal niet zo erg? Ik geloof dat we in een heel gevoelige tijd l...even waarin mensen meer dan ooit 'gezien' willen worden en zich vaak meer gekwetst voelen dan nodig is.

    Ik vraag me af of patiënten beseffen wat het is om (huis)arts te zijn en om voortdurend op je hoede te moeten zijn omdat je al zo gauw iets 'verkeerd' kan doen. En gelijk op je kop krijgt als je even iets niet doorhebt, zoals hier.

    Worden WIJ eigenlijk wel gezien?

    Die patiënt had ook kunnen zeggen: ik ben blij dat het niet opvalt dokter, maar ik heb geen onderbenen.
    Maar nee, hij is beledigd, want dat ben je anno 2021 reflexmatig als iets net even anders loopt dan je zou willen.

    En natuurlijk bieden wij dan nederig onze excuses aan, maar waarvoor eigenlijk? Hoe graag zou je eens willen zeggen: "Hallo vriend, niet gelijk zo hoog van de toren blazen. Ik zie u voor het eerst en u heeft een heel dossier en het is voor mij onmogelijk om op elk moment álles meteen paraat te hebben, dus je zou me er ook op een vriendelijke manier aan kunnen helpen herinneren".

    Dat zou niet eens zo'n héél verkeerde reactie zijn. Maar ja, dat doen we niet, we gaan door het stof.

    [Reactie gewijzigd door G?bel op 03-09-2021 11:07]

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.