Miezerig consult
8 reactiesOnlangs was ik voor de tweede keer bij de (vrouwelijke) cardioloog in mijn nieuwe woonplaats. Een jaar geleden was eigenlijk niet meer dan een kennismakingsgesprek, een inventarisatie van mijn cardiale problemen. Nu kwam ik dan voor controle.
Een halfuur later dan afgesproken werd ik binnengeroepen. Gewapend met mijn bewijs van goed gedrag – het tevoren gemaakte ecg – ging ik de spreekkamer in en kreeg een hand van de cardioloog. In dezelfde beweging werd ik voorgesteld aan een jongedame. Waarom zij daar zat, werd niet kenbaar gemaakt. Een medisch student? Een coassistent? Ook werd niet gevraagd of ik misschien bezwaar had tegen haar aanwezigheid.
Het was duidelijk dat de cardioloog mij niet kon thuisbrengen. Op haar beeldscherm zocht ze naar aanknopingspunten.
‘Ben je hier voor eerst?’ Nee dus. ‘Ik weet het al: je was opgenomen met een hartinfarct!’ ‘O nee, je hebt een holter gehad.’ Om aan verder gissen een einde te maken, vertelde ik kort mijn cardiale voorgeschiedenis.
De cardioloog bleef intensief bezig met haar computer. Op het extra beeldscherm, bedoeld voor de patiënt, kon ik het volgen. In een brief over mij zag ik stukken tekst oplichten, zoals ‘gepensioneerd huisarts’, de ritmestoornis waarvoor ik recentelijk op de coronary-care unit had gelegen en de medicijnen die ik gebruikte. Sleur en pleur naar een ander deel van het elektronisch dossier, het verslag van het consult of een brief aan de huisarts?
De enige anamnestische vraag die ze ondertussen stelde, was of de medicijnen goed werkten. Alsof zo’n vraag bij gebruik van vier medicamenten makkelijk te beantwoorden is. En dat deed ik dus ook niet. O ja, ook nog: ‘Spray je vaak onder de tong?’ Ik antwoordde nog nooit nitroglycerine te hebben gebruikt. Tot slot vroeg ze nog: ‘Wat was de oorzaak van je infarct?’ Omdat dat al dertien jaar geleden was, leek mij die vraag voor het consult niet echt relevant; misschien voor de jongedame. Lichamelijk onderzoek werd niet verricht.
Dat was dus alles. Mijn ritmestoornissen zijn niet ter sprake gekomen. Niet ik als patiënt bleek het probleem te zijn voor deze dokter, maar de worsteling met de computer, met het epd of wat daarvoor door moet gaan. Ik verliet de spreekkamer, met een bundel papier voor aanvullend onderzoek, voor over een jaar. En met het gevoel dat ik er niets aan had gehad.
Zal zo’n miezerig consult nu uitzondering of regel zijn in het huidige computertijdperk?
A.L. Cense
psychiater, STOUTENBURG
Ik deel de ietwat kritische reacties op deze praktijkperikel, -in essentie toch bedoeld als uitnodiging tot nadenken over zaken die zich in de echte werkelijkheid voordoen-, niet. Ik lees dit soort zaken ook nooit als kritiek op individuen, maar als ...mogelijke symptomen van iets om je even op te bezinnen.
En in die zin kan ik de waarneming alleen maar herkenbaar vinden.
Om het maar zwart-wit te stellen:
Wanneer artsen behandeld worden als productiemedewerkers aan een lopende band die van te voren voorgeschreven hebben gekregen welk schroefje ze waar en hoe hard moeten indraaien, moet je er niet raar van opkijken als ze zich na verloop van tijd ook zo gaan gedragen. Je zou het ook de "verborgen burn-outs" kunnen noemen. Afgaande op mijn eigen ervaringen, vertoont misschien wel meer dan 20% van de consulten dit soort symptomen.
En zelfs als het substantieel minder is, is het ernstig, want burn-out is een van de belangrijkste bronnen van fouten. En een probleem dat door nog meer beeldschermen, protocollen en hele of halve strafexercities niet verbetert maar erger wordt...
D.M.M. Edens-Schipper
specialist, PEINS
Ten eerste weet ik niet wat de toevoeging tussen haakjes er toe doet , dat het hier een vrouwelijke cardioloog betreft. Had u dit van een vrouw niet verwacht? Ten tweede zou ik van u , als collega , verwacht hebben, dat u mondiger bent dan de gemid...delde patient. Want mondigheid wordt, m.n. door de huidige politiek/beleidsmakers etc. verwacht van de huidige patient.
Als een collega daar al niet toe in staat is, wat mag je dan verwachten van de gemiddelde patient? Als een patient tegen mij al begint te jij-en en jou-en, dan maak ik daar zelf bezwaar tegen met te zeggen , dat we elkaar nog niet zo goed kennen en de voorkeur geef aan de aanspreektitel u.
Ik heb als oogarts in opleiding eens het lef gehad een patient terug te sturen naar de wachtkamer om opnieuw te beginnen. Ik riep hem opnieuw binnen met de opmerking"wij kennen elkaar nog niet:" ik ben die en die en wie bent u?" En dat brak het ijs. Begin voorbereid aan je spreekuur, zodat je niet naarstig zoekend over het scherm nog moet uitvinden wie of wat je voor je hebt. Zo wil je zelf ook niet benaderd worden.
[Reactie gewijzigd door op 15-04-2013 02:00]
F. Vansenne
klinisch geneticus i.o., AMSTERDAM
Waarom niet ter plekke uw ongenoegen laten blijken? Uiteraard vind ik ook dat deze cardioloog het totaal verkeerd heeft aangepakt, maar u had haar ook op dat moment kunnen vragen wat meer aandacht voor u te hebben en de vragen kunnen stellen die u ha...d willen stellen. Ik vind het flauw achteraf op een site een slechte beoordeling te geven, als je niet eerst de dokter ter plekke hebt geconfronteerd. Grote kans dat ze haar gedrag meteen zou verbeteren. Helaas gaat het in de spreekkamer niet altijd zoals het hoort, maar daarover kun je toch ook een gesprek aan gaan?
N.A. Terpstra
huisarts, HOOGKARSPEL
Het geloof in Zorgkaart Nederland dat van den Eerenbeemt hier etaleert is nogal naïef. Net zoals bij andere anonieme waarderingssites is misbruik niet uitgesloten.
Ik zou het zelfs willen omdraaien: veel positieve reacties op een arts moeten op zijn... minst een alarmbelletje doen rinkelen.
Hans van Zuylen
verpleegkundige, Beverwijk
Ik heb precies dezelfde ervaring,echter zaak is om te weten wat je wilt van de cardioloog.Dus goed voorbereiden,de juiste pillen laten voorschrijven,goed je dossier bekijken,lab laten controleren etc.Je moet altijd zelf de regie voeren en opgepast! J...e staat buiten voor je het weet,want de cardioloog heeft altijd haast.
A van den Eerenbeemt
medisch lexicograaf, Utrecht
Deze ervaring kun je vastleggen in Zorgkaart Nederland. Dan stelt mevrouw wel vast hoe haar nonchalance publiekelijk wordt ver-/beoordeeld. Als versgedotterde Pinkhof-redacteur plande mijn controlerende cardioloog mij in 2004-2008 altijd als laatste ...in, waarna een consult soms een uur mocht duren en hij mij de oren van het hoofd vroeg over spraakherkenning voor artsen, taalkundige weetjes enzovoort. Helaas is hij met pensioen - en gelukkig ben ik uit controle.
A van den Eerenbeemt
medisch lexicograaf, Utrecht
P.S.: de bepaling 'redacteur' in zin 2 slaat niet op de cardioloog, maar op 'mij'. Oeps. Dat is nu grammatica.
Kaspar Mengelberg
psychiater, Amsterdam nl
Wegwezen bij deze dokter, dus.