Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Met de billen bloot

3 reacties
getty images
getty images

Laatst moest ik naar het ziekenhuis voor een echo van mijn gluteusregio. Jawel: mijn bil! Vraagstelling: na forse val nu evidente deuk en spierzwakte, aanwijzing spierscheur?

Keurig legde de assistente me klaar – ondergoed naar beneden, beschermend doekje tegen de vlekken – en zei: ‘De dokter komt er zo aan, hoor.’

Ik lag letterlijk met mijn billen bloot. De dokter zat al in de kamer, ik keek naar haar rug en ze was het verslag van de vorige patiënt aan het dicteren. Al met al duurde het enkele minuten voor ze oog voor mij had. Minuten waarin ik mij steeds ongemakkelijker ging voelen. Ik lag daar bloot, kwetsbaar en wilde haar niet storen in haar werk, terwijl ik precies te horen kreeg wat de vorige patiënt mankeerde...

Ik heb er kort wat van gezegd. Ze reageerde vriendelijk en ging vlot door met mijn onderzoek. Mijn bil bleek lastig te beoordelen. De supervisor werd erbij gehaald. Geen probleem. Het ging snel, er werden korte vragen aan me gesteld. Tijd om een vraag terug te stellen was er niet. Ze konden het niet goed beoordelen, helaas. Mijn huisarts zou de uitslag verder bespreken.

En zo stond ik buiten. Al snel kwamen de gedachtes: maar wat is er nou aan de hand? En waar komt die deuk dan vandaan? En als ik, zelf arts en toch niet op mijn mondje gevallen, ongemak en enige gêne voel en niet verder ‘durf’ te vragen, hoe zou dat dan voor andere patiënten zijn?

Laten we als artsen vooral niet vergeten hoe kwetsbaar het voelt om patiënt te zijn.

meer praktijkperikelen

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • I.Nanninga

    Arts, Groningen

    Nog voor mijn studie geneeskunde moest ik een keer naar de longarts. Bij het onderzoek moest ik me uitkleden en in ondergoed op de tafel gaan liggen. Daar bevoelde hij, zonder enige uitleg mijn liezen. Dit kwam voor mij totaal onverwacht. Bedenk dat ...wat voor jou vanzelfsprekend en routine is voor de leek soms enige aankondiging en uitleg vraagt.

  • ken berend

    internist, Willemstad

    Volgens het NTVG en de NRC is uw echte probleem is dat u geen computer bent, want die krijgt alle aandacht van artsen in ziekenhuizen. Tijdens een dagdienst besteedden zaalartsen interne bijvoorbeeld gemiddeld 38% van hun tijd aan administratieve ha...ndelingen en 37% van de tijd wordt ingevuld met intercollegiaal overleg en onderwijs. 13% van de tijd wordt besteed aan direct contact met patiënten of hun naasten. Na de overdracht van 17:00 uur werken zaalartsen gemiddeld 80 min door in het ziekenhuis, waarvan zij 73 min (91%) besteedden aan administratie. Thuis werkten zij vervolgens gemiddeld nog 52 min aan patiëntenzorg, waarvan 51 min (98%) aan administratie. (Schuurman et al. NTVG 2018;162: D2480). Daarnaast lopen de kosten geassocieerd met het registreren van uitkomstmaten in de miljarden. De toenemende administratielast, die vaak gepaard gaan met een suboptimale ICT-infrastructuur (NRC 30 augustus 2017) maakt dat we geen tijd meer hebben om goed naar billen te kijken en daar de patient over te informeren.

  • Anne-Marie van Dam

    Psychiater, Amsterdam

    Mij werd verzocht met ontbloot bovenlijf te wachten tot de cardioloog kwam voor auscultatie. Een cardioloog die ik nog niet eerder had ontmoet. Ik heb dan ook aangegeven gewoon nog even mijn t-shirt aan te doen...

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.