Kindersluiting

Dan pak ik het flesje met het drankje. Ik probeer het te openen. Ik zie dat er een kindersluiting op zit; dus drukken en draaien, maar nee: geen beweging. Ik wil eigenlijk niet opgeven, want ik wil natuurlijk alles zo soepel mogelijk laten verlopen in deze situatie, maar het lukt echt niet. Dan de echtgenote maar even laten proberen; het lukt haar ook niet. Een tang, denk ik; maar kan dat nu wel? Zo oneerbiedig. Ik kan toch moeilijk bij de buren aanbellen om te vragen of ze dit flesje mixtura non-therapeutica even kunnen helpen openen. ‘Niet knoeien graag.’ Toch de echtgenote maar gevraagd om een tang. Ze verdwijnt naar het schuurtje buiten. Het duurt lang, dus ik ga erachteraan. In het donker, met een zaklamp. ‘Ja, dit was mijn mans afdeling.’ Gelukkig kan ze erom gniffelen. Goed, uiteindelijk is er een tang. Flesje geopend, drankje gedronken en hij is vredig ingeslapen.