Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Jill

1 reactie

Jill heeft een afspraak op mijn spreekuur. Ze is een serieus mens van 23. Opgestoken zwart haar, donkere verdrietige ogen. Sneakers, jeans en lichtblauwe hoody. Dit jaar rondt ze haar mbo maatschappelijk werk af. ‘Goeiemorgen, kom binnen.’ Ze gaat zitten. Ik kijk haar aan over mijn mondkapje en wacht even. ‘Vertel.’ Ze worstelt zonder woorden. Er komen tranen. De doos met tissues schuif ik wat dichter naar haar toe. Soms kan het verdriet van de ander enorm bij je binnenkomen, ook al is er nog niets gezegd.

‘Oef, jij hebt het zwaar.’ Ze knikt, handen en tissues voor haar gezicht. Dan komt het verhaal. Ze weet niet of ze zich wel of niet moet laten vaccineren. Al die meningen maken dat ze het niet meer trekt. Ze slaapt er slecht van. Klasgenoten weten dat ze nog steeds twijfelt en hebben daar moeite mee. Haar studiemaatje met wie ze veel samen doet vraagt regelmatig of ze nu al geprikt is en ze merkt de laatste weken dat hij minder langs komt en minder reageert op haar berichtjes. Haar beste vriendin zegt dat je menstruatieklachten krijgt van het vaccin en dat het gevaarlijk spul is. Jill woont met haar moeder en twee jongere broertjes. Haar moeder zegt dat ze haar dochter niet meer is als ze zich laat vaccineren.  Maar haar moeder rookt en heeft slechte longen en Jill is bang om haar te besmetten. Ik vraag wat ze zelf graag zou willen. ‘Ik weet het niet meer, het maakt me gek. Ik wil m’n moeder, m’n broertjes beschermen, maar ik weet niet of ik dat vaccin kan vertrouwen en het laatste wat ik wil is dat m’n moeder me maandenlang gaat negeren. Ik kom eigenlijk omdat ik jou wil vragen wat ik moet doen.’

We schelen veertig jaar, het doet me goed dat ze tutoyeert. Ik vertel haar dat ik vaccineren belangrijk vind en dat ik haar idee om zich te laten vaccineren om haar moeder en broertjes te beschermen eigenlijk de kern van het hele vaccinatieprogramma vind. Maar dat als je twijfelt aan de veiligheid van het vaccin, je bang bent voor bijwerkingen en voor verwijdering van je moeder, ik het heel goed snap als je je niet laat vaccineren. Vaccineren is in Nederland geen plicht. Je hebt gewoon de keus en vrije keus maakt dat veel mensen uiteindelijk voor zichzelf de beste keus maken. Ze glimlacht en zegt ‘Ik ga de knoop doorhakken, ik…’ ‘Wacht even’, zeg ik. ‘Ga eerst naar huis en slaap er een nachtje over. Ik hoor later wel een keer wat je hebt besloten.’ Ze staat op en loopt naar de deur. Daar draait ze zich nog even om, kijkt me aan, ademt diep in en verdwijnt naar de gang.

Lees ook
Praktijkperikel coronaperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.