Hup naar de HAP! (2)

Met stijgende verbazing heb ik de nieuwe tarieven bekeken van de HAP. De tarieven voor mijn reguliere werk zijn verlaagd, maar die van de HAP zijn gestegen? Ik snap er echt niets van. Wil de minister dure ANW-zorg stimuleren? De HAP-tarieven komen ook op mijn bordje terecht. En volgend jaar worden we nog meer gekort.

Ik kom net terug van een avonddienst op de HAP en mijn eerste patiënt stond al om 17.00 uur op de stoep. Eigenlijk was het nog erger want ze stond die ochtend al om 8.00 uur op de stoep; haar eigen huisarts was afwezig, maar ze zag dat de HAP pas om 17.00 uur zou starten. Dus ze kwam negen uur later maar weer langs. En wat had ze? Al drie dagen nekpijn. Absoluut geen spoed en geen zaak voor de HAP. Maar wat moet ik doen als ze in mijn spreekkamer staat? Je gaat toch even kijken. Dat gaat weer ten koste van tien consulten overdag. Ik stoor me aan het gemak waarmee mensen naar de HAP gaan. Zo van ‘hup naar de HAP’.

Er is een toenemende stroom van mensen die een beroep doen op de HAP. Er lijkt vrijwel geen drempel meer te zijn. Beseffen de mensen wel dat ze hierdoor de eerste lijn erg belasten? Moet er geen campagne komen waardoor mensen gaan beseffen dat een HAP-tarief maar liefst tien keer duurder is dan overdag (nu misschien wel elf keer), en dat terwijl er minder mogelijkheden zijn voor aanvullende diagnostiek? Of moeten we een eigen bijdrage gaan heffen? Bijvoorbeeld een tientje per contact. Een echte spoedpatiënt zal daar geen bezwaar tegen maken. De niet-spoedpatiënt zal wellicht extra nadenken of hij dat ervoor over heeft.

Ik denk dat we niet goed bezig zijn met de huidige ontwikkelingen. De druk op de HAP wordt er alleen maar meer op en als arts is het moeilijk om mensen af te wijzen. Als je eens iets mist, ben je ook nog aansprakelijk.

Vanavond heb ik een aantal overbodige consulten gehad van mensen die maar zijn gaan schelden aan de telefoon. Dat werkt altijd. Ook hoor ik steeds vaker: ‘Ik betaal er toch voor’. Steeds meer mensen zijn niet te stoppen.

Hoe nu verder? Laten we een eind maken aan de mentaliteit die ik kort en krachtig benoem als ‘hup naar de HAP’. Ik hoop dat deze schreeuw bij iemand van de LHV of politiek terechtkomt. Of wellicht een aanzet is tot verdere discussie in onze beroepsgroep en in het bestuur van de huisartsenposten.

Lees ook: Hup naar de HAP (1)