Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Heel ouderwets

5 reacties
getty images
getty images

Als huisarts verzorg ik ook de medische zorg voor de arrestanten die verblijven op het politiebureau van onze stad. Op een ochtend word ik gebeld door de vreemdelingenpolitie: er is die nacht een Afrikaanse vrouw ingesloten, waarschijnlijk slachtoffer van mensenhandel, en zij moet op transport naar Ter Apel. Omdat mevrouw gewond is in het gezicht, veel hoofdpijn aangeeft en braakt is de vraag of ik wil beoordelen of zij dit transport aankan en of de gebruikelijke trein het goede vervoermiddel is.

De vrouw blijkt de avond daarvoor behandeld te zijn geweest in het plaatselijke ziekenhuis, en om me goed voor te bereiden besluit ik te overleggen met de Spoedeisende Hulp. De baliemedewerkster kan een uitgebreid verslag inzien en verbindt mij door met de dienstdoende eerstehulparts.

Nadat ik heb toegelicht wat aan mij gevraagd wordt, vraag ik of hij mij de brief kan faxen met het verslag van de diagnostiek en de behandeling die heeft plaatsgevonden, opdat ik de situatie van mevrouw zo goed mogelijk kan inschatten. Helaas, omdat ik niet haar behandelend arts ben, is dit niet mogelijk zonder de expliciete toestemming van patiënte, geeft de collega aan. Ik vraag of hij mij dan op basis van het medisch verslag kan adviseren over de aspecten waar ik extra aandacht aan moet besteden bij haar beoordeling. Ook dat is niet mogelijk, stelt mijn collega; gewetensbezwaren weerhouden hem ervan de gevraagde informatie te delen, ook al zou het in het belang van de patiënte zijn.

Op het politiebureau bezoek ik mevrouw in haar cel. Zij spreekt geen woord Nederlands. Als zij begrijpt dat ik de dokter ben, heb ik onmiddellijk haar volledige vertrouwen en tekent zij op mijn verzoek een in het Nederlands opgestelde standaardtoestemmingsverklaring die naar het ziekenhuis wordt gemaild. Hierop ontvang ik spoedig de gevraagde medische info per fax die in de algemene ruimte staat…

Er is goed werk verricht op de Spoedeisende Hulp: een complete anamnese met tolk, zorgvuldige diagnostiek en een behandeling met aandacht voor haar psychische en emotionele situatie. Het helpt mij enorm om mevrouw gerust te stellen, haar situatie te beoordelen en passend vervoer per taxi voor haar te regelen.

Tijden zijn veranderd en ik ben erg verbaasd dat regels die het belang van de patiënt niet dienen zelfs gewetensbezwaren oproepen bij (jonge) collega’s. Ik kan me niet voorstellen dat ik een collega die in het belang van een patiënt informatie wil delen niet zou informeren, regels of niet. Waarschijnlijk heel ouderwets…

Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl
meer perikelen
Praktijkperikel privacy
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Tamara Darbyshire

    Medisch adviseur, voorheen AIOS heelkunde, Arnhem

    Beschreven wordt een dagelijks dilemma: wat mag wel en wat mag niet? De gemiddelde ANIOS, AIOS of medisch specialist weet het gewoon niet. AVG en de berichtgeving daaromtrent zorgt ook voor angst om 'het fout te doen'. Toch zijn weinigen op de hoogte... van de KNMG-richtlijn Omgaan met medische gegevens (2016).

    Mijn ervaringen als arts-assistent wanneer ik de dienstdoende arts-assistent uit een ander ziekenhuis belde: mondeling altijd alle informatie gekregen obv naam en geboortedatum, schriftelijk (onvergrendelde email, evt fax) was als ik dat wenste meestal ook geen probleem.
    Wanneer een secretaresse werd gevraagd de informatie op te vragen kwam er 'gedoe' over handtekeningen, specifiekere vraag, faxen etc. En duurde het vaak meerdere dagen.
    Hierin is 'wat is (juridisch) het juiste?' een andere vraag dan 'wat is beter voor de betreffende patiënt op dit moment?'

    Beter uitwisselbare veilige ICT systemen brengen hopelijk enige verbetering, richtlijnen lezen blijft toch ieder voor zich moeten doen. Afwijken van de richtlijn blijft menseigen, en sóms nodig.

  • Petra Ganani

    Verzekeringsarts, Rotterdam

    De KNMG richtlijn schrijft voor dat men eerst zelf een beeld vormt, alvorens informatie te vragen aan een collega. De ingesloten patiënt was in staat om toestemming te geven. Het probleem lijkt mij te liggen in het feit, dat de huisarts die optrad al...s beoordelend arts niet eerst zelf de patiënt heeft beoordeeld, maar direct de telefoon pakte. Dat mag efficiënt zijn, maar niet volgens de afspraken. Overigens had hij mogelijk ook zonder alle informatie al kunnen adviseren om een taxi te regelen. In hoeverre zou hij zonder al die informatie van de SEH de situatie anders beoordeeld hebben? En waarom niet een tolk gebeld om zelf een goed gesprek te voeren?
    Anders ligt het bij de psychotische patiënt van collega Moers die niet in staat was te tekenen, en waarbij het ziekenhuis gewoon behandelaar was, net als de psychiater. Dat is uiterst schrijnend en belemmert de goede zorg voor de patiënt. Maar daar hadden de huisarts of de apotheek vermoedelijk ook de noodzakelijke informatie kunnen verstrekken.

  • M. de Vries

    AIOS verzekeringsgeneeskunde , Amsterdam

    Wat een flauw praktijkperikel. Natuurlijk gaat een behandelend arts niet zomaar informatie verstrekken aan een beoordelend arts. En je dan als beoordelend arts verongelijkt voelen met een gepubliceerde ad hominem erachteraan (wat doet leeftijd er in ...casu toe?), geen stijl.

    De regels morgen genegeerd worden, want schrijver heeft het beste met de patiënt voor. Vraag aan deze huisarts: geeft u ook zonder machtiging informatie aan bedrijfs- of verzekeringsartsen als zij daarom vragen? Of is dat anders? En hoe dan precies?

  • de (jonge) collega

    , al 9 jaar SEH arts, al 17 jaar arts

    Beste collega, een verhaal heeft altijd twee kanten. Jammer dat u nu zo uw gelijk wil halen, en ook niet mijn kant van het verhaal wil zien. Mijn overwegingen: Als huisarts dient u misschien het belang van de patiënt, maar ook het belang van de vreem...delingen politie. Immers zij willen de patient op transport zetten en afvoeren naar Ter Apel. Is dit in het belang van de patient? En hoe kan ik nu toetsen welk belang prevaleert, als de patiënt ook een evt uitzettingsprocedure gaat krijgen. Daarnaast was ik niet de behandelend arts van de patiënt, alleen een dienstdoende collega, die evt wat informatie moest geven. Wat gaat er gebeuren met deze informatie? In hoeverre gaat deze informatie gebruikt worden in de procedure?

    Kortom voor mij genoeg redenen om eerst naar een informed consent te vragen, en niet zomaar deze informatie te verstrekken. Jammer genoeg krijg ik geen begrip van mijn collega. En jammer genoeg was een uitgebreide mail naar ons ziekenhuis al niet genoeg voor mijn collega, maar wordt er geprobeerd via deze weg een gelijk te halen.
    Een verhaal heeft altijd twee kanten. Dit is mijn kant, ik denk dat het gelijk zoals gewoonlijk ergens in het midden ligt. Laten we hier beide vrede mee hebben

  • E. Moers

    psychiater, Venlo

    Beste collega,

    Privacy is een groot goed, maar helaas niet altijd efficiënt.
    Komende uit België, een tijdje als ANIOS werkzaam in Wenen aan de "Kliniek fur Neuropsychiatrie des Kindes- und Jugendalters". kwam ik in 1982 in Groningen aan om mijn o...pleiding tot psychiater te starten.
    Ik werd tijdens de dienst geroepen werd bij een man uit Kampen, bekend met een psychotische stoornis, die in een psychotische situatie voor de trein was gesprongen. De chirurg was lange tijd bezig geweest om hem voor de opgelopen letsels te behandelen en nu hij uit de narcose ontwaakte werd hij onrustig.
    Als dienstdoende assistent werd mij gevraagd om medicatie te regelen voor zijn psychotisch toestandsbeeld.
    De man was duidelijk psychotisch, zat van kop tot teen in het gips, wat zijn paranoïde psychotische beeld versterkte. Hij was nauwelijks verstaanbaar want had ook gelaatsletsel opgelopen met fixatie van de kaak.
    Ik legde contact met de instelling waar hij bekend was met de vraag of ze mij een overzicht van zijn medicatie beschikbaar konden stellen. dat konden ze mij niet verstrekken zonder een handtekening van de goede man.
    Ik heb overlegd met de dienstdoende supervisor hoe hierin te handelen.
    Helaas kon het gezag van de supervisor de collega in Kampen niet overtuigen om de gegevens te verstrekken, ook niet toen ik stelde dat hij dan maar zelf de medicatie moest komen regelen, wat geweigerd werd.
    We hebben dan maar sederende antipsychotische medicatie ingesteld en zijn nog een paar dagen bezig geweest om zijn reguliere medicatie te achterhalen, iedere keer was het ontbreken van een handtekening de bottleneck
    Komende uit België/Oostenrijk vond ik dat indertijd een hele rare gang van zaken.
    Privacy is een groot goed, maar het moet niet het belang van de patiënt schaden.
    Regelgeving moet functioneel zijn en niet leiden tot defensieve geneeskunde.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.