Gekke sokjes

Mijn hersens beginnen te malen. Waar zou deze vrouw het in vredesnaam over hebben? Is ze dement? Heb ik, of mijn voorganger, iets verkeerd gedaan?

‘Vertel’, zeg ik.

‘Breit u ook, dokter?’ Ze kijkt me hoopvol aan, en is duidelijk teleurgesteld als ik opbiecht nooit iets ingewikkelders dan een sjaal te hebben aangedurfd.

‘Nou, als je sokjes maakt, maak je eerst een onderstuk waar de voet in gaat, en dan een bovenstuk voor om de enkel, en dan maak je die aan elkaar’, legt ze uit.

Waar gaat dit gesprek in vredesnaam naartoe, vraag ik me intussen af.

‘En weet u wat het vreemde is, dokter? Ik kon altijd heel goed sokjes breien, maar nu, sinds een week, maak ik de bovenstukken te lang en dan haal ik ze weer uit en dan doe ik het wéér fout. Ik begrijp er niets van.’

Ik weet even niet zo goed wat ik hiermee aan moet, maar herpak mezelf, besluit een bloeddruk en pols te controleren en neem een geheugentest af. De bloeddruk is wat laag. Ze gebruikt metoprolol en lisinopril. De pols is rustig, 52/min. De MMSE-score is 26.

Ik overleg met de cardioloog over de noodzaak van de metoprolol en we besluiten het om te zetten naar atenolol; dat zou minder effect op het brein hebben.

Een week later zijn de klachten verdwenen en worden er weer mooie sokjes gebreid.

Wat hebben we toch een fantastisch vak!