Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Geen chirurg gezien

1 reactie

Als uroloog in een perifere kliniek zie ik een man die wordt doorverwezen vanwege een vermoeden op prostaatkanker. Na analyse blijkt hij dit inderdaad te hebben, maar bij het lichamelijk onderzoek valt een kleine ronde, gladde afwijking op in de rectumwand.

Dit is een zodanig goed afgrensbare en mobiele afwijking dat mijn handen bij wijze van spreken jeuken om de telefoon te pakken en de chirurg te vragen deze ter plekke te reseceren, wat ik uiteraard niet doe. Op verzoek van de mdl-arts wordt deze afwijking door ons echogeleid gebiopteerd. Het blijkt een GIST, en gastro-intestinale stromaceltumor.

Verwijzing naar een academisch ziekenhuis dat tertiaire oncologische zorg als speerpunt heeft volgt. Meerdere malen toogt hij vanuit de provincie naar de grote stad en krijgt uiteindelijk te horen dat er voorbehandeling met een tyrosinekinaseremmer (TKI) zal plaats­vinden om de kans op resectabiliteit te vergroten. Hij krijgt te horen dat dit een jaar zou kunnen duren. Aangezien tijdens deze behandeling geen curatieve therapie voor zijn prostaatkanker kan worden gestart, wordt besloten deze te behandelen met hormonale therapie tot aan de uiteindelijke definitieve therapie. De behandelingen gaan gepaard met de nodige bijwerkingen. 

Een halfjaar na start van de TKI valt dan eindelijk het besluit de GIST te opereren; hij is meerdere millimeters geslonken. Als ik hem zie spreek ik mijn verbazing uit over het feit dat de afwijking in eerste instantie blijkbaar als dubieus resectabel is bestempeld. Op mijn vraag hoe de chirurg dit heeft vastgesteld is het antwoord dat hij in al die tijd nog geen chirurg heeft gezien, en dat niemand de afwijking heeft gevoeld.

Hij is meerdere malen uitgebreid besproken op het mdo oncologie, hij is eindeloos gezien op de poli door een zeer welwillende maar machteloze assistent, heeft scans en behandelingen ondergaan, maar er is blijkbaar nooit iemand geweest die op het idee is gekomen meneer te vragen zijn broek even te laten zakken.

Lees ook

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • J.M. Keppel Hesselink

    pijnarts, Bosch en Duin

    OMG, wat en goede casus. Ik ben bang dat dit het gevolg is van het hersenloos volgen van protocollen. We vergeten dat geneeskunde een kunde is gebaseerd op gezond verstand. En niet een simpel kunstje volgens een kookboek.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.