Eilandjesgeneeskunde
1 reactieIn het academisch ziekenhuis ligt een 69-jarige man met een ernstige endocarditis. Hij is tevens bekend met hemochromatose, levercirrose en een hepatocellulair carcinoom. In verband met dat laatste staat hij op de wachtlijst voor een levertransplantatie, maar dat is op dit moment toekomstmuziek.
Gezien de ernst van de endocarditis en het onderliggend lijden worden de risico’s van een hartoperatie nu ook te groot geacht en wordt een conservatief medicamenteus beleid gevoerd voor de endocarditis.
Op een nacht krijgt de man een maagbloeding en tegelijkertijd een hartinfarct. De optimale behandeling voor het ene probleem (gastroscopie) staat de optimale behandeling voor het andere probleem (antistolling) in de weg en vice versa. Derhalve wordt ook nu een conservatief medicamenteus beleid gevoerd, in de hoop dat hij het hiermee redt. Tegen het krieken van de ochtend stabiliseert hij, maar het blijft een wankel evenwicht.
Uiteraard zijn er tijdens deze opname diverse (sub)specialismen betrokken om hun plasje over het beleid te doen. Zo ook de vasculair geneeskundigen. De dag na de kritieke nacht, waarover uitvoerig notities zijn gemaakt in het epd, buigt hun team zich nog eens over de casus. Om vervolgens in de status te noteren: ‘Start statine. Verder cardiovasculair risicomanagement via de huisarts.’
Schieten we hiermee niet een beetje door in de geprotocolleerde, academische eilandjesgeneeskunde?
Maartje
Huisarts , Haren
Helaas is het gebrek aan context en inzicht in complexiteit inderdaad steeds minder uitzondering dan regel. Het hokjes denken maakt zeker geen kwalitatief beter zorg. En het afschuiven van verantwoordelijkheden is soms echt schrikbarend.